Deze week weer begonnen met het terug kijken naar The Sopranos. Als je het mij vraagt de beste serie ooit gemaakt! Alabama 3 nam de themesong voor zijn rekening. In de States is de band door dit nummer bekend geworden door het grote publiek. Maar om gedoe te voorkomen met de band Alabama, heeft de band uit London, haar naam afgekort naar A3.
De 25 van 2018: 1 Kacey Musgraves – Golden Hour
De plaat van het jaar 2018 is wat mij betreft ‘Golden Hour’ van Kacey Musgraves. Na wat geflopte platen kwam ze in 2013 met de langspeler ‘Same Trailer Different Park’ door deze plaat ontdekte ik haar mooie en interessante teksten en dito muziek. Opvolger ‘Pageant Material’ uit 2015, vond ik zelfs nog wat beter. Tussendoor verscheen er nog een leuke kerstplaat. In 2018 verscheen om precies te zijn op 30 maart haar derde reguliere plaat, de belangrijke derde plaat. Voor deze plaat schakelde ze de hulp in van producers Daniel Tashian en Ian Fitchuk. Met deze heren en Natalie Hemby schreef ze de nummers voor het album en nam ze de nummers op in 2017. Musgraves vertelde het volgende over het schrijfproces:
“I have a lot more love songs this time around, and I’ve never been one to write a love song and really feel it.” “That probably sounds like the most depressing thing ever. [But] I’m coming off getting married and being in this golden hour of my personal life, where all these things are finally coming to fruition. I found myself inspired to write about this person and all these things he brought out in me that weren’t there before.”
Die persoon is de singer/songwriter Ruston Kelly met wie ze dus in 2017 trouwde. Op ‘Golden Hour’ is de countryvibe niet meer zo aanwezig als op haar vorige platen. Met deze langspeler kiest Musgraves voor een wat meer pop country geluid. Rolling Stone omschreef het album als een cosmic soft-rock met af en toe wat disco accenten.
Opener van de plaat is het prachtige ‘Slow Burn’ waarop eerst alleen een akoestische gitaar te horen is met de prachtige zang van Musgraves. Halverwege het nummer komt de rest van haar band erbij.
‘Oh What A World’ begint met een vocoder zoals Daft Punk deze vaak gebruikt in hun nummers. Het nummer ‘Mother’ gaat over de moeder van Musgraves. Ze schreef dit nummer, het korste, van de plaat tijdens een LSD trip op een mooie zomeravond. Een van de hoogtepunten van het album is ‘Happy & Sad’. Het nummer lijkt qua thema op ‘Silver Lining’ van haar album uit 2013. En gaat over het moment dat alles goed gaat, maar je dan ineens gaat bedenken dat het dan ook wel weer snel afgelopen zal zijn. Het nummer wordt helemaal geweldig als ze er nog een standje bij zet:
I don’t mind at all, no, I’m used to fallin’
I’m comfortable when the sky is gray
But when everything is perfect, I start hidin’
‘Cause I know that rain is comin’ my way, my way‘Cause I’m happy and sad at the same time
You got me smilin’ with tears in my eyes
I never felt so high
No, never been this far off of the ground
And they say everything that goes up, goes up must come down
And I don’t wanna come down
No, I don’t wanna come down
Prachtig! De al eerder genoemde discoaccenten komen vooral naar voren op het nummer ‘High Horse’
“It was a freakin’ blast to do ‘High Horse.’ I mean, I had this title for a while, and just the thought of, you know, we all know that character that’s a little high on themselves. You know, they’re just a little bit arrogant. And I had this title sitting around for a long time and I have my own ideas who it’s about, but everyone has that character in their life, and, oh my gosh, it is the most fun ever”.
Op minuut 1:43 in de clip zie je een Trump look a like, dus daar zal Musgraves wel op doelen in bovenstaande quote.
Na het catchy ‘Velvet Elvis’ en het mooie ‘Wonderwoman’ is het tijd voor het titelnummer van het album ‘Golden Hour’:
The title is an aesthetically pleasing way to sum up how I feel about this time in my life right now. When I was making the record I was about to turn 29, I was planning my wedding, and I just found myself at the crux of a lot of really happy things that had taken forever to come to fruition, [like] meeting the right person.
Gevolgd door de zeer mooie afsluiter van de plaat ‘Rainbow’, en na het opzwepende ‘High Horse’ een fijn moment van bezinning. Musgraves vertelde in een interview met NPR.org, dat dit nummer al 6 jaar op de plank lag en nadat ze het had gespeeld voor Daniel Tashian en Ian Fitchuk waarbij ze volgens Musgraves in tranen waren moest dit nummer dus op de plaat. Het nummer gaat over de ‘silver lining’ het is nooit zo donker of het wordt wel weer licht.
When it rains, it pours
But you didn’t even notice
It ain’t rainin’ anymore
It’s hard to breathe when all you know is
The struggle of stayin’ above the risin’ water lineWell the sky has finally opened
The rain and wind stopped blowin’
But you’re stuck out in the same ol’ storm again
You hold tight to your umbrella
Well, darlin’, I’m just tryin’ to tell ya
That there’s always been a rainbow hangin’ over your head
Kacey Musgraves heeft de plaat van het jaar gemaakt, van begin tot eind klopt deze pracht plaat. De plaat betekend ook de definitieve doorbraak bij het grote publiek. Heeft ze al 2 awards in de wacht gesleept in de categorie album van het jaar, bij de CMA (Country Music Association) en Apple Music. Daarnaast is ze nog genomineerd voor twee grammy’s. De afgelopen jaren zijn dus met recht ‘Golden Hours’ te noemen voor Kacey Musgraves.
It’ll all be alright
Linkjes:
Website: kaceymusgraves.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify
De 25 van 2018: 2 John Prine – The Tree Of Forgiveness
De afgelopen jaren kwam John Prine, inmiddels 72 jaar, een paar keer voorbij in mijn iTunes speellijsten bijvoorbeeld doordat Bruce Springsteen mee zong op het nummer ‘Take A Look At My Heart’ van het album ‘The Missing Years’ uit 1991. Of doordat Miranda Lambert het nummer ‘That’s The Way The World Goes ‘Round’ coverde voor haar album ‘Revolution’ uit 2009. Maar verder dan dat kwam ik de afgelopen jaren niet. Tot begin 2018, toen onder andere Jason Isbell, Amanda Shires en Margo Price via hun social media kanalen de nieuwe single van John Prine deelden, getiteld ‘Summer’s End’ en ik was verkocht. ‘Summer’s End’ is wat mij betreft niet alleen het mooiste nummer op deze plaat, maar wat mij betreft het mooiste nummer van het jaar. Mede door de prachtige, tranentrekkende videoclip met een boodschap over de stille crisis in de Verenigde Staten namelijk dat er veel mensen overlijden aan een verslaving aan pijnstillers.
The moon and stars hang out in bars just talkin’
I still love that picture of us walkin’
Just like that ol’ house we thought was haunted
Summer’s end came faster than we wantedCome on home
Come on home
No you don’t have to
Be alone
Just come on home
Het daarop volgende nummer is ‘Caravan Of Fools’ dat wat mij betreft gaat over de opkomst van Trump. Maar er is ook ruimte voor wat grapperige nummers zoals ‘Egg & Daughter Night, Lincoln Nebraska, 1967 (Crazy Bone)’ en afsluiter van de plaat ‘When I Get To Heaven. Zet daar nog twee liefdesliedjes bij met ‘No Ordinary Blue’ en ‘Boundless Love’. Prine levert een pracht album af, met prachtige teksten, fijne muziek, geproduceerd door held Dave Cobb en dan mag je ook nog Jason Isbell, Amanda Shires en Brandi Carlile tot je achtergrondzangers rekenen. Hoe veel mooier kan het nog worden?
Op deze videoclip van het openingsnummer van de plaat ‘Knockin’ On Your Screendoor’ komen naast de al eerder genoemde Cobb, Isbell en Shires ook nog Sturgill Simpson en Margo Price voorbij.
John Prine komt op 30 augustus 2019 weer naar Nederland te komen voor een concert in Paradiso! Er zijn nog kaarten!
Linkjes:
Website: johnprine.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify
De 25 van 2018: 3 Daniël Lohues – Vlier
Tijdens de dag van de eerste volle maan, toen 2017 net was overgegaan in 2018 bracht Daniël Lohues uit het Drentse Erica, de single ‘Volle Maone’ uit. Na het akoestische ‘Moi’ uit 2017, ging Lohues voor het volle band geluid, voor het eerst sinds Ericana uit 2013. Lohues kreeg de inspiratie voor dit album vanuit een droom die hij had. Nadat hij de teksten had toog hij samen met Bernard Gepken, Reyer Zwart, Bram Hakkens en Ferry Lagendijk naar de Exalto Studio’s in Haarlem om maar liefst 18 nummers op te nemen voor het album dat de titel ‘Vlier’ mee kreeg. Het album staat weer vol met prachtige liedjes. Zoals ‘Van Hier Tot Tokyo’ dat over het liefdesverdriet gaat van zijn beste kameraad. Over de witte wieben, dingen die je kwellen, de oostenwind over de zwarte landbouwgrond, een beetje over het geloof op de ‘Ogen Van Maria’ en Lohues is zelfs boos op het bluesy ‘Gao Weg’. Ook de nummers over reizen en thuiskomen ontbreken weer niet op het mooie ‘Mar Ik Heur Hier’ en een van de grootste oorwurmen van 2018, de ode van Lohues aan de autobaan naar het noorden de ‘A28’. Nog een oorwurm is het nummer ‘Ondergrondse Hutte’ een nummer dat je wel mee moet zingen, wat ik ook mooi vind is dat dit nummer mij doet denken aan nummers van Tom Petty. Een van de mooiste nummers vind ik ‘Wanneer Dan’:
As ik nou begun
Met ‘n klein begin
Dan krieg ik vast ok meer
lol der an en zin
Om ‘t deur te zetten
Het wordt der beter van
A’k het nou niet doe
Wanneer dan?
‘Josephine’ doet denken aan een nummer van de Rolling Stones, op afsluiter ‘Op De Prairie’ is Lohues weer in zijn geliefde Amerika en bezingt hier een mooie roadtrip, inclusief liefdesverdriet, tranen in de zonnebril, glimlach om de mond. Even alleen zijn alles op de rij zetten en dan kan hij er weer tegen. In een interview dat Lohues gaf aan de krant Trouw, verteld hij ook dat hij het liefst alleen is, instrumentaal ontbreekt er na het laatste stukje tekst een mooie gitaarsolo aan die langzaam het eind van de plaat in luidt. Wat mij betreft de beste plaat van Lohues die hij in zijn solo jaren heeft gemaakt. Prachtige nummers, mooie roots/rock muziek en mooie teksten over de kleine en grote dingen in het leven.
Na jaren in de theaters te hebben gestaan keerde Lohues, na eerst nog een theatertour, terug naar de popzalen in Nederland. Waar vooral materiaal van ‘Ericana’ en ‘Vlier’ werd gespeeld. Lohues trad samen op met de mannen die mee hadden gewerkt aan het album. Vooral live kwamen de nummers van deze plaat nog beter tot hun recht. Dit jaar (2019) gaat Lohues weer met zijn band op pad, dus gaat dat zien!
Linkjes:
Website: lohues.nl
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify
Plaat van de week: The Delines – Holly The Hustle
Het jaar is 11 dagen oud, The Delines hebben vandaag hun nieuwste plaat ‘The Imperial’ uitgegeven en na een paar luisterbeurten kan ik niet anders zeggen dan, dat dit album een grote kanshebber gaat zijn voor de top 3 van mijn top 25 van 2019. Pracht plaat!
Willy Vlautin schrijver van het boek ‘Laat Me Niet Vallen’, nam de prachtige en desolate teksten voor zijn rekening. Voeg daar nog de zang van Amy Boone aan toe en top muzikanten en je krijgt hele fijne zwoele country soul. Holly heeft geen fijn leven en dat begon al op jonge leeftijd, luistert!