Mijn album van het jaar. De Canadese dames en heren hebben het weer geflikt. Na het wat tegenvallende ‘The Suburbs’ uit 2010 begeeft Arcade Fire zich nu op de paden van de elektronische en dance muziek. Het openingsnummer is ‘Reflektor’ met direct al een grote verassing, David Bowie zingt mee. De videoclip bij dit nummer is geregiseerd door Anton Corbijn. Het ritme van ‘Reflekor’ wordt doorgetrokken naar het 2de nummer ‘We Exist’. Het vierde nummer ‘Here Comes The Night Time’ heeft een vreselijk begin, snelle drums vreemde gitaargeluiden, tot na 1 minuut de rust terug keert. ‘You Already Know’ is het meest toegankelijke nummer van deze dubbelaar.
Disc 2 opent met ‘Here Comes The Night Time II’. Maar in een veel rustiger tempo als prelude naar de sleutelnummers op deze plaat ‘Awful Sound (Oh Eurydice)’ en ‘It’s Never Over (Oh Orpheus)’. Orpheus en Eurydice (staan ook op de hoes van de plaat)is een van de bekendste mythische liefdesgeschiedenissen. De vreemde eend in de bijt op deze plaat vind ik ‘Porno’. Na het voorgaande duo vind ik dit nummer niet helemaal passen. Het een na laatste nummer ‘Afterlife’ is net als ‘Porno’ iets te veel herhaling voor mijn doen. Het laatste nummer ‘Supersymmetry’ is met een dikke 11 minuten het langste nummer op dit dubbel album. De laatste 5 minuten hadden ze er wel af kunnen halen want daar gebeurt weinig meer. Al met al een hele, hele fijne plaat met een paar kleine zwakke momentjes. Neemt niet weg dat deze plaat, mijn plaat van het jaar 2013 is. Terwijl kijkend naar mijn platenkast ik helemaal niet zo’n fan ben van deze soort muziek. Dus zo goed is deze plaat!
