In november van het vorig jaar (2012) werd bekend dat Bruce Springsteen & The E Street Band weer naar Europa kwamen voor wederom een tour. In eerste instantie baalde ik hier vreselijk van, want in de tijd dat Springsteen het Europese vaste land aan deed zou ik voor stage op het Zuid Amerikaanse vaste land zitten. Dus ik kon niet naar Hannover, München Gladbach of Nijmegen. Maar na een 2de aankondiging van een reeks concerten stond daar in eens België tussen. Dus na een kort overleg met Frank was het duidelijk wij gingen naar België. Om precies te zijn het dorpje Werchter. Dat vooral bekend is van het gelijknamige festival Rock Werchter.
Maar voordat het zover was moesten er eerst kaarten besteld worden. Nijmegen en Werchter gingen op de zelfde dag in de verkoop dus dat gaf even wat stress. Maar zowel de bestelling voor Nijmegen als voor Werchter gingen goed.
Nu door naar 13 juli 2013.
Inmiddels was ik alweer 5 dagen in Nederland, na een zeer toffe stage in Suriname en dito vakantie op Curaçao. Maar nu was het dan eindelijk Bosstime!
Frank was al naar Hannover en evenals mijn moeder naar Nijmegen geweest. Nu was het dus tijd voor TW Classic op Werchter (TW leuke initialen!).
Aangezien Blondie ons niet zo heel erg boeide hadden we besloten om rond 15 uur uit Groenlo weg te rijden. Een goede 3 uur later kwamen we aan in Werchter. De auto geparkeerd (15 euro!) en toen op naar het festival terrein. Halverwege de wandeling hadden we het over kaartjes en Wilma had de kaartjes voor Frank en haar in de auto laten liggen dus moesten we even terug lopen. Halverwege besloten mijn moeder en ik om maar op een verlaten terassje te gaan zitten. Niet veel later kwamen Frank en Wilma al weer aanlopen en konden we nu echt naar het terrein lopen.
Maar we besloten net voor de ingang wat te gaan eten en te drinken. En wat eet je in België, juist friet. En een hamburger on the side. Tegen 19 uur liepen we het terrein op, opzoek naar een mooie plaats. En na veel geslinger tussen bankstellen, mensen op kleedjes, slapende mensen op kleedjes, drinkende mensen op kleedjes vonden we een mooie plek. We stonden nog geen 5 minuten of de heren van Keane kwamen het podium op. Van te voren had ik wel zin in dit bandje met hits als ‘Crystal Ball’. Maar als snel had ik genoeg gehoord van deze heren. Elk liedje is hetzelfde of lijkt op elkaar. Tegen 21.00 uur was Keane klaar en kwam de Jan Smeets (baas van Pinkpop) van België het podium op. Met de aankondiging dat Springsteen er zin in had en Springsteen een half uur eerder zou beginnen. Dus ipv 22 uur zou Springsteen om 21.30 uur al beginnen. Ondertussen was iedereen naar voren aan het lopen dus besloten wij dat ook te doen. Uiteindelijk kwamen we net achter de pit terecht.
Het was inmiddels half 10 geworden maar nog steeds geen Springsteen. Het leek er op of de crew de memo van het eerder beginnen had gekregen. En afgezien van dat Springsteen komt nooit stipt op tijd het podium op.
Om iets voor 22 uur ging de achtergrond muziek uit en kwam de band het podium op en zette het intro in van ‘Spirit In The Night’. Springsteen begon te roepen: ‘Can you feel the spirit’ van achter het podium. Steeds harder en toen liep hij het podium op. Het voelde als het weerzien met een goede bekende. Het had even geduurd maar daar stond mijn held weer! En ik voelde direct de ‘spirit’ weer. Na een mooie uitgesponnen versie van ‘Spirit’, volgde ‘Badlands’ en ‘Death To My Hometown’ waarin Garry Tallent zich liet zien als achtergrond zanger en ook Cindy Mizelle liet weer van zich horen. Wat kan die vrouw zingen! Dit leverde haar ook veel applaus op. Daarna volgde ‘We Take Care Of Our Own’. Na dit nummer was het tijd voor verzoekjes. Het eerste nummer dat werd gespeeld stond op een teddybeer een oude klassieker ‘Jailhouse Rock’. Een tourpremiere. En wat voor een! De blazers en ook Roy Bittan op de piano lieten even zien wat ze met hun instrumenten konden bewerkstelligen. Erg tof en bij dit nummer begonnen de ‘niet Springsteen fans’ ook goed mee te doen. Het tweede nummer stond wederom op een knuffelbeer. ‘Any more stuffed animals out there?’ vroeg Springsteen dan ook door de microfoon. Het verzoek op deze knuffelbeer was weer een leuke namelijk ‘Man’s Job’.
Dit was pas de 3de keer dat Springsteen dit nummer met The E Street Band speelde. En voor de 2de keer deze tour. Samen met Curtis King begon Springsteen het nummer tegen het einde van het nummer kwamen Cindy Mizelle en Michelle Moore er ook nog bij. Ik vind en vond het een erg leuke uitvoering van een obscuur liedje!
Daarna riep Springsteen, Ben Harper het podium op. Harper had de opening van TW Classic verricht en mocht nu samen met Springsteen, ‘Atlantic City’ zingen. Een schitterende uitvoering! Daarna volgde ‘Wrecking Ball’ en usual suspect op een festival ‘Hungry Heart’. Daarna volgde een bloedmooie en kippenvel bezorgende versie van ‘The River’. Ik heb dit nummer al vaak gehoord maar deze versie was veruit de beste mede door het schitterende einde.
Daarna was het tijd voor stevige rock met ‘Youngstown’ met een schitterende solo van Nils Lofgren en ‘Murder Incorporated’ met een schitterende solo van Steve van Zandt. Dit gitaar geweld werd gevolgd door een leuke versie van ‘Darlington County’. Waarin Springsteen lang in de armen van een paar fans op de eerste rij bleef hangen.
‘Bobby Jean’ met een mooie solo van Jake Clemons, werd gevolgd door een fijne versie van ‘Shackled And Drawn’. Tijdens de laatste shows werd dit nummer gevolgd door ‘Waitin’ On A Sunny Day’. Springsteen ging halverwege het nummer op zoek naar een kind maar die was niet zo snel te vinden. Maar uiteindelijk vond hij een meisje dat mee mocht zingen, alhoewel zingen. Het meisje kende de tekst niet goed dus zong ze fonetisch. Dit leidde tot veel hilariteit op het veld. Daarna volgden de vaste set afsluiters ‘The Rising’, waarin het leek of Springsteen buiten adem was. Met ‘Land Of Hope And Dreams’ kwam de set ten einde.
De toegiften begonnen met een schitterende versie van ‘Follow That Dream’. Dit leverde nog wel een leuk moment op want ik ging bij de aankondiging van dit nummer uit mijn dak terwijl de mensen naast ons mij aan keken met een blik van wat gebeurt hier. Het was een fabelachtige versie van dit nummer:
If your heart is restless from waiting so long
If you’re tired and weary and you can’t go on
If a distant dream is callin’ you
Then there’s just one thing you can do
Follow that dream wherever it may lead
Come on now, follow that dream to find the love you need
Come on yeah, follow that dream
De overgang naar ‘Born In The USA’ vond ik groot. Ik was nog erg onder de indruk van het voorgaande nummer. Maar door het enthousiasme van de mensen om mij heen sloeg dat snel om. De bass stond lekker hard. Daarna het overbekende ‘one, two…’. ‘Born To Run’ geweldig om dit nummer weer live te horen.
‘Dancing In The Dark’ werd in een iets andere versie gespeeld dan normaal gesproken. Net na het intro riep Springsteen ‘take it easy now’. Waarna alleen Max, Roy en Charlie meespeelde maar toen het refrein aan de beurt was deed de hele band weer mee. Ook dit keer mochten er weer een paar dames het podium op om te dansen met Nils, Jake en Bruce. Voor ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ knoopte Springsteen zijn shirtje wat uit, gooide een bak water over zich heen en sprong op de piano.
Ik had niet verwacht dat de ode aan Clarence en Danny zou worden getoond op de schermen maar dat gebeurde toch. Daarna was het tijd voor de combi ‘Twist And Shout’ en direct over in ‘Shout’. Bij dat laatste nummer stelde Springsteen de band voor. ‘Warchter, Werckter, where ever the fuck we are’ riep Springsteen na het voorstel rondje. Waarna hij doorging met: ‘you’ve just seen: the heart-stopping, pants-dropping, hard-rocking, earth-shocking, booty-quaking, love-making, Viagra-taking, history-making, legendary. En wij als publiek mochten het afmaken met E STREET BAND. Waarna Bruce en de band zich weer storten in ‘Shout’. Daarna werden we bedankt en liepen Bruce en de band van het podium af. Springsteen bedankte de bandleden en kreeg toen van zijn roadie Kevin Buell een gitaar en mondharmonica aangereikt. Van te voren had ik hier al opgehoopt want hij heeft het de afgelopen concerten vaker gedaan. Kippenvel want Springsteen speelde mijn favoriete nummer allertijden ‘Thunder Road’. Helemaal alleen op het podium, 60.000 man voor zich die doodstil waren. Magic!!
Ik kan moeilijk onder woorden brengen hoe mooi deze versie was. Maar het raakte mij! Een geweldig concert werd daarmee gepromoveerd naar een BRILJANT concert!!
Helaas was dit het laatste nummer en inmiddels was het al iets over half 1 in de nacht. Dus besloten we om richting uitgang te gaan. Maar dit duurde even want de 59.996 andere mensen op het terrein dachten er ook zo over. Dus duurde het even voordat we goed door konden lopen richting de auto.
Eenmaal in de auto waren we, door goede verkeersregelaars, Werchter zo uit. Rond half 5, terwijl het al licht begon te worden, reden we Groenlo weer in.
Een schitterende show met hoogtepunten in de vorm van: ‘Follow That Dream’ en ‘Thunder Road’. Het geluid op Werchter was erg goed daar kan men op Pinkpop nog wat van leren! Zijn er ook nadelen? Ja hoor dit zal mijn enige Springsteen concert zijn van dit jaar. Maar hopelijk in 2014 of 2015 weer en dan de schade maar eens inhalen. Om Springsteen te quoten tijdens ‘Tenth Avenue Freeze-Out’:
‘Oh yeah, it’s all right, now’
Setlist:
Spirit In The Night/Badlands/Death To My Hometown/We Take Care Of Our Own/Jailhouse Rock*/Man’s Job/Atlantic City/Wrecking Ball/Hungry Heart/The River/Youngstown/Murder Incorporated/Darlington County/Bobby Jean/Shackled And Drawn/Waitin’ On A Sunny Day/The Rising/Land Of Hope And Dreams/Follow that dream/Born In The U.S.A./Born To Run/Dancing In The Dark/Tenth Avenue Freeze-Out/Twist and Shout/Shout/Thunder Road (akoestisch)
* = tourpremiëre
Band:
Bruce Springsteen – lead vocals, guitar, harmonica
Roy Bittan – piano, keyboards
Nils Lofgren – guitar, backing vocals
Steven Van Zandt – guitar, mandolin, backing vocals
Garry Tallent – bass
Max Weinberg – drums
Soozie Tyrell – violin, backing vocals, acoustic guitar
Charles Giordano – organ, accordion
Cindy Mizelle – vocals, percussion
Curtis King – vocals, percussion
Michelle Moore – vocals
Everett Bradley – percussion, vocals
Ed Manion – saxophone
Jake Clemons – saxophone
Curt Ramm – trumpet
Clark Gayton – trombone
Barry Danielian – trumpet
Gezien:
Bruce Springsteen & The E Street Band
Wrecking Ball Tour 2013
13-07-2013. TW Classic, Werchter, België
