Roulette: Crush On You

Mijn kennismaking met Springsteen beleefde ik in de zomer van 2002. Ik was toen 17 jaar oud. In de zomer van dat jaar werkte ik bij Cobroed, een kuikenbroederij. Ik werkte aan de kuikenband. Hier moest ik samen met andere (vakantiewerkers)mensen de goede kuikens uit bakken pakken en op een transport band zetten. De slechte en/of verminkte kuikens bleven in de mand en stierven een snelle dood in de shredder. Heel triest maar het hoorde erbij. Nu weer terug naar de muziek. In de laatste week van juli stond ik weer aan de kuikenband. Door het kabaal van de machines en de kuikentjes stond de muziek lekker hard aan. De radio stond altijd op 3FM in die tijd had dat radiostation ook een kuiken in het logo, toeval? Op een morgen stond zoals gebruikelijk de radio aan op de Arbeidsvitaminen met Gerard Ekdom. In dat programma had ik de hele week al een liedje gehoord dat mij op de een of andere manier intrigeerde. Maar ik kon er niet achter komen welk liedje dat nu was, omdat ik alleen maar flarden hoorde. Op een gegeven moment hoorde ik toch een stukje tekst ‘up for the rising’. Dat stukje moest ik onthouden!

Dus toen het werk klaar was snel op de fiets naar huis, om op internet te kijken naar wat dat nu voor liedje was. Naar de site van 3FM om de playlist te bekijken. Ik wist ongeveer hoe laat het nummer gedraaid moest zijn. Na even zoeken stond daar een naam met een titel:

BRUCE SPRINGSTEEN – THE RISING

Ik had mijn liedje gevonden, dus snel Kazaa (een nakomeling van Napster) aan om het liedje te zoeken en te downloaden. Toen het downloaden was begonnen naar de website van Springsteen gegaan om te kijken, wie die man nu was. Daar veel samples beluisterd van het nieuwe album en gelijktijdig al die liedjes die op het album ‘The Rising’ stonden gedownload.

Ik was verkocht! Wat was dit gave muziek. In de dagen en weken na dat moment alle albums van Springsteen gedownload. In 2003 kocht ik mijn eerste echte cd van Springsteen namelijk ‘The Essential’ en niet veel later ook de DVD Live In Barcelona.
In de jaren erna kocht ik alles wat ook maar iets met Springsteen te maken had, alle cd’s, dvd’s en zelfs LP’s.

Toch zou het tot 2006 duren voordat ik mijn nieuwe held live zou gaan zien. In die tijd besloot ik mij aan te melden voor het Tramps Like Us forum. Hierop stond al snel dat Springsteen met een folk album kwam met bijbehorende tour. Ik had de concerten in 2002, 2003 en 2005 gemist dus ik moest koste wat het kost naar dit concert. Niemand van mijn kameraden wilde mee, dus besloot ik dan maar alleen te gaan. Op het forum had ik precies gelezen hoe het in zijn werk ging. Dus ook het kaarten kopen bij het postkantoor. De eerste keer was het nog wat onwennig maar de keren erna was het altijd erg gezellig, jammer dat dat niet meer kan. Op 16 mei zou ik Springsteen dan voor het eerst gaan zien. ’s Morgens moest ik eerst nog naar school maar daarna was het op naar Amsterdam. Toen ik tegen 14.00 bij de HMH aankwam stond er al een aardige rij en na lang wachten gingen de deuren open. Ik had al snel een plek gevonden bij het hek net achter de pit. Toen Springsteen het podium op liep voelde ik me zeer gelukkig. Hier had ik al die jaren naar toegeleefd en nu zag ik mij held in het echt. Het 2de concert van dat jaar in de Ahoy’ vond ik nog beter dan in de HMH. Nu hoefde ik ook niet meer alleen een kameraad van mij had ik zo gek gekregen om mee te gaan en ook hij was verkocht. In 2007 zag ik Springsteen dan eindelijk met The E Street Band in het Gelredome in Arnhem (zie Roulette 3-4 2010). Na dit concert ben ik aanwezig geweest bij het concert in de Arena in 2008 en Pinkpop in 2009. Mooi om te zien hoe Springsteen na ‘Badlands’ het hele publiek (dus ook de niet Springsteen fans) al aan zijn zijde had. Mijn favoriete concert tot nu toe is het optreden in de Commerzbank Arena te Frankfurt op 3 juli 2009. Het hoogtepunt was vooral de sax solo in Jungleland, wat een geweldig gevoel, als ik er aan terug denk krijg ik nog kippenvel.
Mijn favoriete albums zijn het standaard rijtje: ‘Born To Run’, ‘Darkness’ maar ook zeker ‘Magic’ en ‘The Rising’ omdat het met het laatst genoemde album allemaal begon voor mij. En ‘Magic’ omdat ik de hele opbouw daarvan heb meegemaakt. Dus de geruchten, het uitbrengen van de plaat, de tour met de setlisten etc. En natuurlijk de 2 concerten die ik heb meegemaakt in Arnhem en Amsterdam. Vooral het concert in Amsterdam was geweldig met het rijtje ‘Summertime Blues’, ‘Stand On It’ en ‘Seven Nights To Rock’. Wat een feest was dat!

Het mooie van Springsteen’s muziek vind ik, dat het niet uitmaakt hoe ‘donker’ een bepaald nummer of gevoel ook is, ergens in het nummer zit er een sprankje hoop op betere tijden. Daarom lukt het Springsteen om mij een antwoord te geven op alle emoties en vragen, die ik tegenkom op elk moment in mijn leven. Hij maakt die connectie met mij, of het nu live is of op een cd. Je hoort de teksten en gaat denken. “Hé dit ben ik, dit is waar ik ben, dit is waar ik voor sta. Hé, iemand daar aan de andere kant van de oceaan begrijpt dat!”

No retreat no surrender