F1-20: 2001-2005

2001
Met het startnummer 1 op de Ferrari van Schumacher vangt het seizoen aan in Australië, met toekomstige kampioenen op de grid in de personen van Kimi Raikkonen en Fernando Alonso. Schumacher wint deze race maar zijn overwinning wordt overschaduwd door de dood van een marshall. De marshall werd tijdens de crash tussen Jacques Villeneuve en Ralf Schumacher geraakt door een wiel van een van de auto’s. Schumacher en Barrichello waren in Maleisië oppermachtig al zag het daar na de derde ronde niet naar uit. Toen beide Ferrari’s van de baan gingen door een plotselinge regenbui. Waarna het hele veld de pits in ging en de safety car kwam op de baan. Maar zelfs achter de safety car schoten links en rechts coureurs van de baan. Door de bak water die naar beneden kwam. Schumacher won door een goede bandenstrategie de race. Door ipv regenbanden, voor de intermediate banden te kiezen. Tijdens de derde race van het seizoen in Brazilië moest Schumacher, zijn rivaal van dat jaar David Coulthard voorlaten. De vierde race werd gehouden op het circuit van Imola bij het dwergstaatje San Marino. Voor de derde keer in 4 races ging de overwinning naar Schumacher. Alleen was het ditmaal de beurt aan Ralf. Die in de BMW-Williams op Michelin banden liet zien wat hij waard was. De GP van Spanje zou gewonnen worden door Mika Hakkinen die tot aan deze race veel pech had. Maar ook deze race kwam de pechduivel weer langs. Na een oppermachtige race plofte in de laatste ronde zijn motor waardoor Michael Schumacher een cadeautje kreeg en de race dus won. In Oostenrijk was Coulthard de winnaar nadat Juan Pablo Montoya en Schumi elkaar hadden uitgeschakeld voor de winst. Schumacher kwam in de grindbak en moest een inhaalrace rijden. In de laatste ronde kreeg teammaat Barrichello de opdracht om Schumacher voorbij te laten zodat Schumi 2de werd en Rubens 3de. In Monaco was Schumacher oppermachtig. In Canada won Ralf Schumacher weer na een mooi gevecht met zijn grote broer. Schumacher, Michael van voren won ook op de Nurburgring die toen door ging voor GP van Europa en ook de GP van Frankrijk schreef Schumi op zijn naam. De volgende race werd verreden op het circuit van Silverstone in Engeland. Na alle pech in de voorgaande races won Mika Hakkinen dan eindelijk een GP. Schumacher werd 2de. Het circus verplaatste zich naar Duitsland om precies te zijn de baan in Hockenheim. Het jaar 2001 was het laatste jaar dat de F1 gebruik maakte van het lange circuit dat in de bossen lag. Bij de start had Schumacher problemen. Hij kwam niet goed weg terwijl de rest van het veld hem wist te ontwijken. Dat lukte bijna iedereen, behalve de Braziliaan Luciano Burti in de Prost. Hij knalde vol op de achterkant van de Ferrari van Schumacher. De race werd stilgelegd en zowel Burti als Schumacher mankeerde niets dus konden ze meedoen aan de 2de start van de wedstrijd. Halverwege de race kreeg Schumacher problemen met zijn auto en moest zijn Ferrari aan de kant zetten. Doordat David Coulthard ook niet finishte kon Schumacher de volgende race in Hongarije al kampioen worden. De race in Duitsland werd gewonnen door wederom die andere Schumacher. Hongarije, het circuit de Hongaroring even buiten Boedapest. iets over half 4 op zondagmiddag. Schumacher kwam als eerste de finish over en was Wereldkampioen. Teamgenoot Rubens Barrichello werd tweede en bezorgde Ferrari daardoor ook het constructeurskampioenschap. Met nog 4 races te gaan waren beide kampioenschappen beslist in het voordeel van Schumacher en Ferrari.
Tijdens de volgende race op het circuit van Spa Francorchamps won Schumacher weer en evenaarde daarmee het record van Alain Prost. Prost won in zijn carrière 52 GP’s. Schumacher had er nu ook 52. De volgende race volgde het weekend na de aanslagen in Amerika. Ferrari reed deze race met een auto zonder sponsoring en ook Schumacher was door het hele gebeuren niet in goede doen. De Columbiaan Juan Pablo Montoya won de race. In Amerika op het circuit van Indianapolis moest Schumacher zijn meerdere erkennen in Mika Hakkinen. Hakkinen had tijdens de vorige race aangegeven dat hij een sabbatical year wilde nemen van de F1, even een jaar helemaal niets hoeven, uiteindelijk kwam Hakkinen niet meer terug en ging racen in onder andere de DTM. Zijn opvolger bij McLaren werd zijn landgenoot Kimi Raikkonen. De laatste race van het seizoen vond plaats in Japan op het circuit van Suzuka. Schumacher was hier wederom oppermachtig. Er kwam een eind aan het tijdperk Schumacher-Hakkinen en ook Jean Alesi kondigde zijn afscheid aan.

2002
Ferrari begon het jaar met de auto van 2001. Maar dat hinderde niets, Schumacher won de eerste race in Australië. Mark Webber meldde zich in de Formule 1 voor het team van Minardi. Ook Toyota kwam in de Formule 1. Na een jaar testen stond het team met Mika Salo en Alan McNish aan de start. Na een grote startcrash was het veld behoorlijk uitgedund waardoor Mark Webber in zijn Minardi 5de werd, na een mooi gevecht met de Toyota van Salo die uiteindelijk zesde werd.
Tijdens de derde race van het jaar in Brazilië was de F2002 klaar. Alleen voor Schumacher dat wel. Schumacher won in zijn nieuwe auto deze race. Bij de volgende race in San Marino won Schumacher weer. Tijdens deze race had ook Barrichello de beschiking over de F2002 en hij werd prompt tweede. Schumacher won ook in Spanje en in Oostenrijk. Die laatste doordat Barrichello een teamorder kreeg om Schumacher voorbij te laten. Schandalig! Omdat Schumacher al ruim voor stond in de WK strijd maar ook omdat Barrichello dat hele weekend oppermachtig was en net voor de finish gaf hij zijn eerste plaats af aan Schumacher. Het boe geroep was niet van de lucht. Ferrari moest door het stof en een fikse boete betalen aan de FIA. De tweede race van het seizoen in Maleisië werd gewonnen door Ralf Schumacher. De GP van Monaco werd gewonnen door David Coulthard in de McLaren. De rest van het seizoen werd gewonnen door Ferrari! Het team was ongeloofelijk oppermachtig en na de races in Canada (Michael), Europa (Rubens) en Engeland (Michael), kon Schumacher tijdens de GP van Frankrijk kampioen worden. Maar dat ging niet makkelijk. Kimi Raikkonen de opvolger van Mika Hakkinen reed een geweldige race. En lag lange tijd eerste. Maar doordat hij slipte op een olie spoor van de Toyota van Alan McNish kon Schumacher hem voorbij. Schumacher won de GP, werd voor de derde keer op rij Wereldkampioen en behaalde zijn 5de titel in totaal en kwam daarmee op gelijke hoogte als Legende Juan Manuel Fangio die in de beginjaren van de Formule 1 oppermachtig was. De GP van Frankrijk was de 11de van het seizoen, na deze race zouden er nog 6 volgen. Deze 6 werden eerlijk verdeeld door Schumacher en Barrichello beiden wonnen 3 races. Schumacher was dat jaar geen een keer uitgevallen en niet lager gefinishd dan 3de. Een absoluut record seizoen. Daar moest wat aan veranderen vond de overkoepelende autosportbond FIA. Dus werden de regels drastisch omgegooid voor 2003.

2003
Dat hielp in 2003 Schumacher was lang niet zo opperachtig als in 2002. Ferrari begon het seizoen wederom met de auto van vorig jaar. Dit keer pakte die strategie niet goed uit. Schumacher won geen van de eerste 3 races. Die werden gewonnen door David Coulthard (McLaren), Kimi Raikkonen (McLaren) en Giancarlo Fisichella (Jordan). Vooral die laatste race was een knotsgekke met vele crashes, veel regen en op het eind een rode vlag. Toen kwam nog de vraag wie er gewonnen had, Raikkonen of Fisichella in de aftandse Jordan. Raikkonen werd uitgeroepen tot winnaar. Maar daags na de race werd dit al weer terug gedraaid en won Fisichella de race. Michael Schumacher won de vierde race onder loodzware omstandigheden. Niet op de baan maar in de nacht voorafgaande aan de race overleed de moeder van de gebroeders Schumacher. Tijdens de volgende race was eindelijk de nieuwe wagen gereed. Met de F2003-GA won Schumacher de GP van Spanje en van Oostenrijk. In Monaco was Montoya in de Williams oppermachtig. Schumacher won wederom in Canada. Maar daarna was het gebeurt voor Schumacher. Zijn broer Ralf won de GP van Europa en de GP van Frankrijk mede door de Michelins die die zomer oppermachtig waren mede door het loeihete weer in Europa dat jaar. Barrichello won de GP van Engeland maar daarna was het weer tijd voor de mannen op Michelin bandjes. In Duitsland won Juan Pablo Montoya. Terwijl de volgende race in Hongarije gewonnen werd door Fernado Alonso in de Renault. Raikkonen en Alonso hadden nu beiden een race gewonnen. Raikkonen was zelfs zo constant dat hij tot en met de laatste race in de running was voor het WK. In Italië was Ferrari weer terug. Bridgestone had een protest ingediend tegen de voorbanden van Michelin. Dit protest werd gehonoreerd door de FIA. Schumacher won de race op het circuit van Monza. Ook de volgende race onder wisselende weersomstandigheden in de States werd gewonnen door Schumacher. In de laatste race ging er van alles mis voor Schumacher. Eerst een beroerde kwalificatie waarin hij trainde naar een 14de plek. In de race reed hij zijn voorvleugel stuk. Uiteindelijk finishte Schumacher als 6de en dat was voldoende voor het kampioenschap ook omdat Barrichello de race won ipv Kimi Raikkonen. Het was erg close maar voldoende voor Schumacher’s zesde(!) wereldtitel. Ook Ferrari pakte weer de constructeurstitel.

2004
Het volgende seizoen 2004, is een seizoen met gelijkenissen naar 2002. De F2004 won 15 van de 18 races. Schumacher startte zijn 2004 campagne met 5 opeenvolgende overwinningen. Tijdens de zesde race van het seizoen op het circuit in Monaco, valt Schumacher in leiddende positie uit door een aanrijding met Juan Pablo Montoya. De race in Monaco wordt gewonnen door Jarno Trulli in de Renault. De volgende 7 races zijn wederom een prooi voor Schumacher. In de 14 race van het jaar in Spa wordt Schumacher voor de 7de keer Wereldkampioen. Maar hij wint de race niet, Schumacher eindigt 2de. Kimi Raikkonen wint de race in de Ardennen. De volgende 2 races worden gewonnen door Rubens Barrichello. Schumacher wint de GP van Japan en de laatste race van het jaar is een prooi voor Juan Pablo Montoya in de BMW-Williams. Een absoluut recordseizoen voor Schumacher en Ferrari.

2005
In 2005 is het allemaal anders voor de combinatie Schumacher en Ferrari. Dat begint al in 2004 waarin de FIA weer tal van maatregelen aankondigde om de dominantie van Ferrari te doorbreken. De belangrijkste verandering was dat men tijdens de race geen banden meer mocht wisselen. De bandenoorlog die in 2001 begon tussen Michelin en Bridgestone, kreeg in 2005 dus een nieuw hoofdstuk. Michelin had zijn zaken goed voor elkaar en Bridgestone niet. Waardoor de teams van Renault en McLaren de teams in vorm waren. Het team van Renault dat in 2003 en 2004 steeds vaker van voren te vinden was, was de eerste 4 races van het jaar oppermachtig. Giancarlo Fisichella won de openingsrace, daarna nam Fernando Alonso het stokje over met 3 overwinningen op rij. Al moest hij er tijdens de GP van San Marino er erg zijn best voor doen. Ferrari had net als voorgaande jaren de eerste paar races met de oude auto gereden. In Bahrein werd de nieuwe F2005 ingezet. Maar terug naar Imola waar Schumacher en Alonso erg aan elkaar gewaagd waren. Maar omdat het lastig inhalen is op het circuit aldaar won Alonso toch de race. In Spanje en Monaco was Raikkonen de te kloppen man. Ook tijdens de GP van Europa reed Raikkonen aan de leiding tot de laatste ronde toen zijn voorwielophanging afbrak door de trilling die teweeg waren gebracht door een flatspot op zijn rechtervoorband. Hierdoor won Alonso met geluk de wedstrijd. Daarna ging het hele circus richting Canada waar Raikkonen weer orde op zaken stelde. De daaropvolgende GP was een bizarre wedstrijd. Niet doordat het nu zo spannend was maar doordat er maar 6 auto’s van start gingen. Na een crash als gevolg van een klapband van Ralf Schumacher, inmiddels naar Toyota overgestapt, tijdens de vrijdagtraining kon Michelin niet garanderen dat dit niet vaker ging gebeuren. Michelin wilde graag met een andere band rijden maar door allerlei vage regels mocht dit niet. Dus na de opwarmronde doken de Michelin teams de pits in. Alleen Ferrari, Jordan en Minardi oftewel de Bridgestone teams startten de race. Schumacher won de wedstrijd zijn enige dat jaar. In de races daarna slaat regelmatig de pechduivel toe bij het team van McLaren en motorleverancier Mercedes waardoor Raikkonen vaak met een achterstand de races moest beginnen of tijdens de race uitviel. Waardoor Alonso tijdens de twee na laatste GP van dat seizoen op het circuit van Interlagos in Brazilië de coureurstitel won. Als jongste coureur ooit. Kimi Raikkonen won op spectaculaire wijze de daaropvolgende GP in Japan. Raikkonen startte van de 17de plek en werkte zich steeds verder op in de laatste ronde haalde hij leider in de wedstrijd, Fisichella in en won de race. Alonso won de afsluitende race van het seizoen in China en verzekerde het team van Renault hiermee met de constructeurstitel.