The plains niet van de Verenigde Staten, maar de desolate gebieden tussen Toronto en Vancouver daarover zingt Colter Wall op zijn tweede album ‘Songs Of The Plains’. Colter Wall komt uit de Canadese provincie Saskatchewan. Vijftien keer zo groot in oppervlakte als Nederland en er wonen net 1 miljoen mensen in dat immense gebied. Dus het alleen voelen ligt rijdend naar het volgende dorp op de loer. Wall nog maar 23 (!) jaar oud weet dat gevoel goed te vatten in zijn liedjes. Zijn donkere/groezelige stem helpt daar natuurlijk ook bij. Voor dit tweede album kreeg Wall net als op zijn debuutplaat hulp van meesterproducer Dave Cobb. Het album is wat voller qua geluid, dus niet alleen maar gitaar maar ook bijvoorbeeld het mooie mondharmonica spel van Mickey Raphael, een grootheid wat betreft mondharmonica spelen wat mij betreft. Wall levert weer een plaat af vol met mooie verhalen over de uitgestrekte gebieden van Canada en de mensen die daar wonen. Zoals op het nummer ‘Manitoba Man’ waar een man zijn tankstation gebruikte om zijn drugshandel te verhullen. Maar ook bezingt Wall de eenzame vrachtwagenchauffeur en het verdwijnen van de treinen omdat er geen werk meer is:

I know I’m young, I know I’m young
I’ve seen too few a settin’ sun
But the more I run the changes come
Swift as a freight train, the kind that’s gone

Linkjes:
Website: colterwall.com
Kopen: iTunes of Platomania.eu
Luisteren: Spotify