Roulette: ‘Es war hammergeil!’

Op het moment dat ik begin met het schrijven van dit artikel is het 28 mei, 9 uur in de ochtend. The day after, maar ook de ochtend voor het concert op Pinkpop. Gisteren, zondag 27 mei zag ik mijn eerste concert van de Wrecking Ball Tour en wat voor een concert. Het concert vond plaats in het RheinEnergie Stadion te Keulen. Het stadion van de dit seizoen gedegradeerde Koln FC.

 

Nog voor dat het acht uur was kwamen Bruce Springsteen & The E Street Band het podium opgelopen onder de tonen van ‘ The Magnificent Seven’.  Nadat Springsteen ‘Seit ihr bereit’ Door de microfoon had geroepen stortte de band zich in ‘No Surrender’ vanaf dat moment kon het concert voor mij al niet meer stuk. Met de gedachten aan de tentamens en verslagen die ik nog moest maken was dit een geweldig openingsnummer. Daarna volgde ‘ Two Hearts’ inclusief het ‘It takes two’ gedeelte dat Springsteen samen met Little Steven zong. Na het vaste stramien ‘We Take Care Of Our Own’  en ‘ Wrecking Ball’ was het tijd voor het eerste verzoekje van de avond in de vorm van ‘The Ties That Bind’, met een mooie solo van Jake Clemons. Gevolgd door ‘ Death To My Hometown’. Daarna was er een rustmoment in de show met een supermooie uitvoering van ‘My City Of Ruins’. Tijdens de introductie van Patti Scialfa (die er niet bij was) haalde Springsteen een rode pruik uit het publiek, liep naar Roy Bittan en deed de pruik op zijn hoofd. Een erg leuk moment! Na ‘ My City Of Ruins’ begon Charles Giordano een intro te spelen en Springsteen begon te preken. Met op het eind ‘can you feel the spirit? Can you feel the spirit now’. Gevolgd door een hele mooie versie van ‘Spirit In The Night’. Deze klassieker uit 1973 werd gevolgd door een klassieker uit 1974 namelijk ‘The E Street Shuffle’. Een nummer dat helemaal tot zijn recht komt deze tour met de toevoeging van de blazerssectie aan de band. Met een mooie gitaarsolo van Bruce en ook de ‘ drumbattle’ tussen Max en Everett zat erbij.  

Toen was het tijd voor een echt rustmoment met ‘Jack Of All Trades’. In het Duits sprak Springsteen ons toe dat het moeilijke tijden zijn. Het nummer werd afgesloten door een bloedmooie solo van Nils Lofgren. Voor het volgende nummer begon Max al met drummen. Voor wederom een verzoekje. Springsteen moest Weinberg nog wel even vragen om iets langzamer te drummen. Maar toen dat geregeld was, was daar ‘Atlantic City’. Het outro van ‘Atlantic City’ ging direct over in ‘Darlington County’ maar eerst zong Springsteen nog een couplet en een refrein van ‘Honky Tonk Women’ van The Rolling Stones. Dit had Springsteen een keer eerder gedaan op 8 mei 2000 in Hartford, CT tijdens ‘The Reunion Tour’ .

Op de tribune waar ik zat hadden veel mensen het eerst niet in de gaten wat hij aan het spelen was maar toen het refrein begon, stond de hele tribune mee te zingen. Erg leuk om te zien.  Na ‘She’s The One’  liep Springsteen naar de middelste uitloper van het podium om daar ‘Working On The Highway’  te spelen.  Daarna volgde voor mij een hoogtepuntje en een van mijn favorieten ‘Shackled And Drawn’  met een glansrol voor Cindy Mizell wat een stem heeft zij. Het volgende nummer was ‘Waitin’ On A Sunny Day’. Sommige fans krijgen een beetje genoeg van dit nummer, maar ik vind het nog steeds een leuke meezinger. Net als bij alle andere concerten deze tour haalde Springsteen een kind uit het publiek om mee te zingen. Ook hier hebben sommige fans hun twijfels over of Springsteen dit wel moet doen. Dat zelfde geld voor ‘ The Apollo Medley’ met ‘The Way You Do The Things You Do’ geschreven door Smokey Robinson voor The Temptations en ‘634-5789 (Soulville, USA)’ geschreven door Eddy Floyd en Steve Cropper. Je vindt dit mooi of je vindt het helemaal niets. Ik behoor tot de eerste categorie. De mensen op de tribune waren wat minder enthousiast en gingen bijna allemaal zitten. Maar ze stonden al snel weer op voor het volgende nummer ‘The River’. Een zeer mooie versie. Daarna was het de beurt aan ‘The Rising’ doet het bij mij altijd goed, ‘Radio Nowhere’ gevolgd door ‘We Are Alive’ (wat een topnummer!) en met de vernieuwde versie van ‘Land Of Hope And Dreams’ kwam de eerste set ten einde.

De toegiften werden geopend met ‘Born In The U.S.A.’ dat heel mooi overging in ‘Born To Run’. Op dat moment gingen ook de stadionlichten weer aan. Daarna werd ‘Hungry Heart’  gespeeld gevolgd door de tourpremiere van ‘Seven Nights To Rock’. Tijdens het volgende nummer ‘Dancing In The Dark’ danste Springsteen met 3 ‘ Patti’s’. Met dezelfde rode pruiken als die Roy Bittan op kreeg tijdens ‘My City Of Ruins’. Daarna werd er nog een verzoekje ingediend van een fan, die graag ‘American Land’  wilde horen. ‘American Land’ werd net zoals tijdens de vorige tours afgesloten met het: ‘You’ve just seen, the heartstopping, pants dropping, hard-rocking, earth-shocking, booty-shaking, love-making, Viagra-taking, history-making, legendary, E STREET BAND’.

Daarna stortte Springsteen ter aarde en moest Steve er aan te pas komen met een spons vol met water. Die hij uitwrong boven Springsteen’s gezicht. En met het ‘One more’  werd ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ gespeeld. Na ‘and the Big Man joins the band’ stopte de band met spelen en barstte er een gejuich los. Op de schermen werden mooie beelden getoond van Clarence Clemons. Maar na dit nummer was het toch echt afgelopen.

Ik vond het een geweldig concert! De nieuwe nummers zijn live erg goed en daarnaast nog een mooie tourpremiere in de vorm van ‘Seven Nights To Rock’. Helaas heb ik nog maar ‘One night to rock’ want na het concert was het snel naar huis. Onderweg naar de auto, kwamen we een paar Duitsers tegen. Die hadden het over een ‘Hammer geil’ concert. In het Nederlands betekend dat iets in de trant van een waanzinnig mooi concert. En daar kan ik mij alleen maar bij aan sluiten.

En nu, op naar Pinkpop!