Concert: Ziggo Dome Double Shot Pt. 1: Mark Knopfler laat zijn rode fender weer spreken!

September 2014 maakte Mark Knopfler bekend dat hij weer ging touren om zijn nieuwe album ‘Tracker’ te promoten. Dus direct Frank een appje gestuurd of hij zin had al snel kwamen daar Wilma en Dennis ook bij. Dus vier kaarten besteld voor 6 juni 2015 in de Ziggo Dome te Amsterdam. Na een kleine 9 maanden wachten was het dan zover. Rond 17 uur kwamen Frank en Wilma mij ophalen toen door naar Dennis om hem op te halen en toen via de A1 door naar Amsterdam. Waar we rond 19uur aankwamen. Toen wij bij de Ziggo Dome aankwamen was het al redelijk druk dus moesten we even wachten voor we naar binnen konden. Maar toen eenmaal de kaartjes waren gescand, een kleine pitstop hadden gemaakt en bloedhete categorie tong verbrand, frietjes hadden gegeten liepen we naar de zitplaatsen in vak 104.

Toen hoefden we nog maar even te wachten en de bandleden kwamen het podium op en zetten het intro van ‘Broken Bones’ al in. Niet veel later kwam ook Mark Knopfler het podium opgelopen en met wat zwaaien werd ‘Broken Bones’ ingezet van het nieuwe album ‘Tracker’. Dit nummer werd gevolgd door ‘Corned Beef City’ een favoriet van mij al eens gehoord in 2011 tijdens zijn tour met Bob Dylan in Ahoy’ en later op de plaat ‘Privateering’ uit 2012 is dit mijn favoriete nummer. Na ‘Corned Beef City’ werd ‘Privateering’ gespeeld. Daarna was het tijd voor een instrumentaal nummer ‘Father And Son’ waarop John McCusker en Mike McGoldrick hun kunsten op de fluit toonden. ‘Father And Son’ liep heel mooi over in ‘Hill Farmer’s Blues’ door een paar slagen van Richard Bennett op zijn banjo. Halverwege het nummer toen Knopfler zijn solo inzette hoorde je ook erg goed het bassspel van Glenn Worf. Voor het volgende nummer werd Ruth Moody het podium opgeroepen voor haar laatste avond met de band omdat ze daarna andere verplichtingen had. Samen zongen ze het nummer ‘Kingdom Of Gold’. Ook voor het volgende nummer bleef Moody op het podium staan om de achtergrond vocalen voor ‘Skydiver’ te verzorgen. Na dit nummer liep Moody van het podium af en werd de volgende muzikant voorgesteld die ook vanavond voor het laatst meedeed namelijk Nigel Hitchcock. Sinds de jaren ‘90 had Knopfler geen saxofonist meer in zijn band gehad en hij vond het nu toch wel weer eens tijd worden. Met ‘I Used To Could’ kon Hitchcock (toffe achternaam!) warm draaien zoals Knopfler het noemde want daarna volgde een van mijn favoriete Dire Straits/Mark Knopfler nummers namelijk ‘Romeo And Juliet’. Ondertussen was de band ook flink uitgedund tijdens dit nummer en het volgende meeste bekende nummer van de Dire Straits en Mark Knopfler: ‘Sultans Of Swing’. Schitterende versies van beide Dire Straits nummers!

Daarna was het de beurt aan ‘Mighty Man’ van zijn meest recente album ‘Tracker’ en voor veel mensen op de tribune en in de zaal het moment om drinken te gaan halen. Voorafgaand aan het volgende nummer werden de band leden voorgesteld. Ieder lid kreeg even een moment de aandacht volledig op zich gericht om te laten horen wat hij kon. Zo bouwde het nummer langzamerhand op naar ‘Postcards From Paraguay’. Daarna volgde ‘Marbletown’ dat naar mijn idee wat te lang door ging. Toen was het tijd voor een van de hoogtepunten van de avond en tevens mijn favoriete Mark Knopfler solo nummer namelijk ‘Speedway At Nazareth’. Een nummer over de Amerikaanse variant op Formule 1 de IndyCar/CART. Na een schitterende gitaarsolo op het eind was het de beurt aan ‘Telegraph Road’. Maar na een dikke 15 minuten bracht dit nummer wel een einde aan de hoofdset. Nadat Knopfler en zijn mannen even van het podium waren gelopen kwamen ze weer terug en kreeg Knopfler zijn kenmerkende rood witte stratocaster omgehangen voor ‘So Far Away’. Voor het volgende nummer kwam Ruth Moody weer het podium voor het duet ‘Wherever I Go’. Als laatste nummer van de avond werd het prachtige en erg toepasselijke instrumentale nummer ‘Going Home: Theme From Local Hero’. Met wederom prachtig saxofoon spel van Nigel Hitchcock. Tegen het eind van het nummer zwaaide Knopfler een paar keer en werden er een paar kus handjes het publiek in geslingerd door Knopfler. Daarna liepen de heren van het podium af en niet veel later gingen de zaallichten aan en kwam er een eind aan concert nummer 3 die ik van Mark Knopfler heb gezien.
Daarna naar buiten en op naar de auto, buitengekomen was het pas 22.15 uur, wel wat vroeg naar mijn idee.
Een goede twee uur later waren we weer thuis. Een geweldig concert, de beste die ik van hem heb gezien! De recensent van muziekblad OOR beschrijft mijn gevoel helemaal:

“De man heeft geen onuitputtelijk repertoire aan goede liedjes, zoals Paul McCartney (zondag en maandag in dezelfde zaal). Hij heeft ook geen historisch liedjesverhaal te vertellen, zoals Fleetwood Mac. Mark Knopfler heeft gewoon een vuurrode Fender en weet daar als geen ander mee om te gaan. That’s it.”

Sultans Of Swing

Hopelijk blijft Knopfler dat ook nog jaren doen! Want het is naar mijn idee toch wel een van de groten in de muziekwereld!

Band:
Mark Knopfler – Vocals, guitars
Richard Bennett – guitars
Ian Thomas – drums
Guy Fletcher – keyboards, guitars, background vocals
Jim Cox – keyboards, hammond organ
Glenn Worf – bass
Mike McGoldrick – whistle, guitar
John McCusker- violin, whistle
Ruth Moody – background vocals, guitar
Nigel Hitchcock – saxophone

Setlist:
Broken Bones/Corned Beef City/Privateering/Father and Son/Hill Farmer’s Blues/Kingdom of Gold
(with Ruth Moody)/Skydiver (with Ruth Moody)/I Used to Could (with Nigel Hitchcock)/Romeo and Juliet (with Nigel Hitchcock)/Sultans of Swing/Mighty Man/Postcards from Paraguay/Marbletown/Speedway at Nazareth/Telegraph Road//So Far Away/Wherever I Go
(with Ruth Moody)/Going Home: Theme from Local Hero (with Nigel Hitchcock)

Gezien:
Mark Knopfler
Tracker Tour 2015
06-06-2015. Ziggo Dome, Amsterdam, NL