Concert: Nits? Nits!!!

Een paar maanden geleden appte Frank mij of ik zin had om mee te gaan naar The Nits in het Wilminktheater in Enschede. The Nits, the Nits of zoals ze nu heten Nits. Ik moest even graven het enige nummer dat ik van hun kende was ‘In The Dutch Mountains’. Maar live muziek is altijd leuk dus ik wilde wel mee. Op de laatste dag van oktober werd ik door Frank en zijn moeder opgehaald toen nog door naar Beltrum om Dennis op te halen om toen door te rijden naar Enschede.

Rond half acht reden we de parkeergarage bij het station in en niet veel later liepen we het Wilminktheater in. Omstreeks 20uur toen we op mooie plekken zaten, kwamen de heren Hofstede, Kloet en Stips het podium op, met de woorden: ‘En wij zijn de Nits’ begon het concert.

De heren trapten af met het nummer ‘Radio Shoes’. Dit klonk al erg fijn. Met ‘dAdAdA’ begon ik toch wel fan te worden. Maar volgens Frank & Dennis was het volgende nummer ‘Nescio’, een van de beste nummers van de Nits. En inderdaad was het een mooi nummer met Spaanse zang een mooie ‘battle’ tussen Stips op keyboards en Kloet op de drums. Na ‘Ting’ kwam voor mij een van de mooiste nummers van de avond namelijk ‘Boy In A Tree’ muzikaal en met alle geluidjes van de wind door de bomen, een kerkklok en een verdwaalde vogel leek het erg op Pink Floyd. Daarna vertelde Hofstede een verhaal over concerten in Oost en West Duitsland. En de ontmoetingen daar met stadsgenoot Herman Brood. Dit alles was de inleiding voor het Duitstalige nummer dat muzikaal gezien zo van Kraftwerk zou kunnen zijn. Het volgende nummer ging over een kantoor in de nacht. Dat tegenover het hotel lag waar de heren van de Nits verbleven. ‘Office At Night’. ‘The Bauhaus Chair’ werd gevolgd door ‘Soap Bubble Box’. Voor dit nummer haalde de band zijn inspiratie aan een man die ze hadden gezien toen ze in New York waren voor een concert. Daarna volgde ‘Sketches Of Spain’, ‘The Panorama Man’ (met verwijzing naar autosportstripheld Michel Vaillant), ‘Ice Princess’ (qua zang zou dit ook zomaar een nummer van Lou Reed geweest kunnen zijn) en ‘Bike In Head’ dat laatste nummer deed mij wederom denken aan Pink Floyd’s nummer over de fiets ‘Bike’. Met het nummer ‘J.O.S. Days’ kwam er een eind aan de eerste set. Dit nummer gaat over de voetbalcarrière van Hofstede bij J.O.S. in Amsterdam dat was opgericht door zijn opa. Maar de cariere van Henk verliep niet zo florisant en moest dus breken met de familietraditie. Bij de sportvelden van J.O.S. staat een gedenkteken aan de Tweede Wereldoorlog en ook de verwijzing na die oorlog zit verweven in het nummer.

The last war in this country
The fighting lasted four days
Between the names on this list I see one name again
He had my age and my first name
He thought he would win like in his J.O.S. days

Het nummer voorzien van mooie mondharmonica solo’s gaat over het feit dat het kunnen voetballen niet belangrijk is want het is belangrijker om je hoofd goed te gebruiken. Dit nummer over voetbal was ook een mooi bruggetje naar de pauze. Hofstede begon over thee drinken en dat zij dat ook even gingen doen.

Na de pauze begonnen de heren met ‘Crime & Punishment’ gevolgd door ‘Hook Of Holland’ en ‘Think It Over’. Voor het volgende nummer verruilde Hofstede zijn rode akoestische gitaar voor de piano. Om ‘Christine’s World’ te spelen. Het volgende nummer was een keuze moment, deze momenten zaten vier of vijf keer in de show verweven. Het publiek kon dan kiezen uit twee nummers. Diegene die het hardst kon schreeuwen had vaak geluk en werd dat nummer gespeeld zoals ‘A Touch Of Henry Moore’. Het volgende nummer vond ik een van de mooiste van de avond namelijk ‘Dapperstreet’ dit nummer ging over de sloop van de Dapperstraat in Amsterdam. Hofstede woonde in deze straat maar moest dus verhuizen voor de nieuwbouwplannen. Voor het volgende nummer werd er een grote trom het podium op gereden zodat Hofstede tijdens ‘Port Of Amsterdam’ de drums van Kloet wat kon versterken met het slaan op deze enorme trom. Hiermee kwam er ook een einde aan de hoofdset. Na de staande ovatie liepen de heren van het podium af om niet veel later terug te komen voor de toegift. Deze werd geopend door ‘The Swimmer’ en daarna het enige nummer dat ik van hun kende en ook hun bekendste nummer namelijk ‘In The Dutch Mountains’. Hierna weer een staande ovatie en weer liepen de mannen van het podium af voor sommige mensen was dat het teken om ook de zaal maar te verlaten maar ze kwamen snel weer terug om dat er nog een tweede toegift aankwam. Deze werd afgetrapt met ‘Aloha Drums’ en afgesloten met een cover van The Beatles (ontdekte ik later) ‘Tomorrow Never Knows’. Na dit nummer zat het er toch echt op en liepen de heren van het podium af.

In de pauze hadden Frank en ik al even gekeken bij de merchandise kraam gekeken en daar lag een mooie 3cd/1dvd box van 40 jaar Nits. Deze na het concert gekocht maar niet voordat er een bijzondere vrouw, qua kleding, qua lucht en qua uitstraling een behoorlijk alternatieve vrouw. Deze kocht een aantal cd’s van de Nits niet 1 of de box maar gewoon alle cd’tjes die op de tafel lagen en zonder enig schroom tikte ze 160 euro af. De man achter de kraam vertelde ook dat de heren nog naar de hal zouden komen om een praatje te maken en eventueel een handtekening te zetten op de gekochte waar. Dus als ware groupies daar opgewacht en uiteindelijk van alle drie een handtekening gescoord op de gekochte box.

Daarna terug naar de auto en op naar huis. Ik vond het onverwachts een erg goed concert! Schitterende nummers een paar mooi verhalen tussen de nummers door maar vooral muzikaal vond ik het erg goed. Want hoewel ze maar met z’n drieën op het podium stonden leek het soms wel een band die twee of drie keer zo groot was. Al met al een schitterende avond en de handtekeningen zijn toch een soort kers op de appelmoes. Topavond!

Setlist:
Radio Shoes/dAdAdA/Nescio/Ting/Boy in a Tree/Schwebebahn/Office at Night/The Bauhaus Chair/Soap Bubble Box/Sketches of Spain/The Panorama Man/Ice Princess/Bike in Head/J.O.S. Days//
Crime & Punishment/Hook of Holland/Think It Over/Christine’s World/A Touch of Henry Moore/Dapperstreet/Port of Amsterdam///The Swimmer/In the Dutch Mountains////Aloha Drums/Tomorrow Never Knows (The Beatles cover)

Band:
Henk Hofstede – vocals, gitaar, piano, mondharmonica
Rob Kloet – drums, percussie
Robert Jan Stips – keyboards