Thijs
En daar was dan eind april, ineens als donderslag bij heldere hemel de aankondiging van een nieuw album van Bruce Springsteen getiteld ‘Western Stars’ met releasedatum 14 juni 2019. Met de aankondiging werd ook de eerste single uitgebracht ‘Hello Sunshine’. De single klinkt naar alles wat ik mooi vind in muziek. Een pedalsteel, piano, strijkers. Het klinkt een beetje country, een beetje Kris Kristofferson, een beetje Glen Campbell. Een fijne eerste single dus van een plaat die al een tijd in de maak was. In 2012 schoof Springsteen dit project aan de kant om het album ‘Wrecking Ball’ te maken, doordat hij geïnspireerd was geraakt door de financiële crisis van toen. Aan het album werd een wereldtour gekoppeld die met het album ‘High Hopes’ uit 2014 nog wat verlengd werd. In 2016 zou het album dan uitgebracht gaan worden maar ook toen bedacht Springsteen zich weer, want hij ging op tour om het album ‘The River’ uit 1980 integraal te spelen. Al veranderde dit al snel naar een greatest hits wereldtour. Daarna schreef Springsteen zijn autobiografie en stond hij een jaar lang op Broadway om zijn levensverhaal te vertellen aan de hand van zijn muziek. Het leek wel of de automatische piloot er op was gegaan bij Springsteen en mijn aandacht in zijn muziek verslapte ook wat tot eind april van dit jaar.
De inspiratie voor dit album haalde Springsteen uit de muzikale stroming uit het zuiden van Californië en dan met name het werk van Jimmy Webb, Burt Bacharach en Glen Campbell. In het persbericht vertelde Springsteen dat dit album een terugkeer is naar zijn solo albums met: “character driven songs and sweeping, cinematic orchestral arrangements. It’s a jewel box of a record.”
Samen met Ron Aniello die ook de productie deed voor ‘Wrecking Ball’ en ‘High Hopes’ maakte Springsteen dit album waarbij hij de hulp van een keur aan muzikanten inschakelde. Zo spelen Charlie Giordano (E Street Band) en steel pedalist Marty Rifkin mee maar ook oer E Streeter David Sancious laat zijn piano/orgel spel horen op een aantal nummers.
De plaat opent met ‘Hitch Hikin’ een opgewekt nummer over een lifter die met een drietal mensen mag mee rijden. Natuurlijk de vrachtwagenchauffeur, een familieman en een autofanaat. Daarna volgt ‘The Wayfarer’ waarin de eenzame hoofdpersoon s’ nachts van stad naar stad rijdt. Halverwege zit er een mooie opbouw in het nummer naar een instrumentaal stuk dat mij doet denken, aan een zonsopkomst en het daardoor misschien toch nog goedkomt met de eenzame hoofdpersoon. Een van de hoogtepunten op het album is ‘Tuscon Train’. De persoon in dit nummer is vertrokken uit Frisco, oftewel San Francisco. Hij ontvluchte zijn leven en zijn geliefde daar, om in het veel warmere Tuscon (Arizona) een nieuw leven op te bouwen. In Tuscon is de hoofdpersoon een kraanmachinist en hij houdt ervan om hard te werken:
Hard work’ll clear your mind and body
The hard sun will burn out the pain
If they’re lookin’ for me, tell ‘em, buddy
I’m waitin’ down at the station
Just prayin’ to the five-fifteen
I’ll wait all God’s creation
Just to show her a man can change
Now my baby’s coming in on the Tucson train
Maar of de geliefde daadwerkelijk van de trein stapt in Tuscon wordt in het midden gelaten. Dan de titeltrack ‘Western Stars’ gaat over een uitgerangeerde Hollywood acteur en wordt mooi beeldend verteld door Springsteen. Grappig is het stukje: A coyote with someone’s Chihuahua in its teeth skitters ‘cross my veranda in the night. Daarna volgt het vrolijke tex-mex nummer ‘Sleepy Joe’s Café’ over een oorlogsveteraan die met de hulp van een militaire lening samen met zijn vrouw een truckstop/bar opzet. Waar truckers, motorrijders en voorbijgangers komen om een leuke avond te hebben en zo hun zware leven even te kunnen vergeten. Op ‘Drive Fast (The Stuntman)’ verteld de hoofdpersoon over zijn leven op zijn negende klom hij al in hoge bomen (iets dat Springsteen ook deed) en wat later is hij autocoureur op het circuit van Remington (een fictiefcircuit). Nog later in zijn leven wordt hij verliefd op een actrice uit B-films en samen trekken ze naar Mexico of hun liefde stand kan houden. Het decor voor die zoektocht is de woestijnrally de Baja 1000. Het nummer opent en sluit met de tekstregel: I got two pins in my ankle and a busted collarbone/A steel rod in my leg, but it walks me home.
‘Chasin’ Wild Horses’ gaat over een cowboy die in de staat Montana werkt voor het BLM (Bureau Of Land Management) en jaagt op de wilde paarden. De cowboy probeert via dit werk te vluchten voor zijn verleden maar dat lukt niet. ‘Sundown’ lijkt qua verhaal een beetje op ‘Tuscon Train’ ook in dit nummer is de hoofdpersoon in afwachting van de komst van zijn geliefde aan het eind van de zomer. Want alleen in het stadje Sundown zijn is geen fijn idee. Net als op het voorgaande nummer probeert de hoofdpersoon door hard te werken zijn gedachten en eenzaamheid uit zijn gedachten te bannen.
Het nummer ‘Somewhere North Of Nashville’ is een beetje een vreemde eend in de spreekwoordelijke bijt op dit behoorlijk georkestreerde album. Op dit nummer is er minimale begeleiding van onder andere een piano. Dit nummer gaat over een songwriter die naar Nashville komt om het daar te gaan maken, maar dit mislukt wat ook ten koste gaat van zijn relatie.
‘Stones’ gaat over leugens, leugens die hem zijn verteld door iemand, de hoofdpersoon probeert die leugens te vergeten maar dat lukt hem niet. Toen ‘There Goes My Miracle’ als single verscheen moest ik wennen aan het geluid dat in niets leek op de eerste single, want dit nummer had zo op het album ‘Working On A Dream’ uit 2009 kunnen staan. Maar in het grotere geheel van de plaat past het goed. Een nummer over een geliefde die wegloopt uit de relatie. Dit nummer zou ook een verwijzing kunnen zijn naar het writer’s block waar Springsteen een periode last van had. Maar als je Springsteen mag geloven is dat nu over want hij is druk bezig met nieuwe nummers die hij en de E Street Band begin 2020 gaan opnemen.
‘Hello Sunshine’ is het een na laatste nummer op de plaat en heeft een fijne melancholische tekst. De hoofdpersoon houdt er van om af en toe alleen te zijn, regenachtige dagen maar daar heeft hij nu genoeg van en is in afwachting van de zon. Geniet van het moment en blijf niet zwelgen in zelfmedelijden lijkt Springsteen hier te zeggen. Muzikaal is het een prachtig nummer. Maar het absolute hoogtepunt van de plaat en het beste nummer van het jaar samen met Danny Vera’s ‘Roller Coaster’ is het majestueuze ‘Moonlight Motel’. Het nummer gaat over een motel dat zijn beste dagen heeft gehad, het ligt aan een verlaten weg waar heel af en toe iemand langskomt. De hoofdpersoon komt alleen aan in het motel en denkt dan terug aan zijn ex en hun tijd in dit motel. De liefde werd minder en nu hij weer terug is in het motel denkt hij terug aan die tijd en met een glas whiskey in zijn hand denkt hij terug aan de tijd die ze samen hadden. Dit zou wat mij betreft zomaar eens de opvolger van ‘Thunder Road’ uit 1975 kunnen zijn. Waarbij Mary de auto is ingestapt, maar uiteindelijk mislukte hun relatie.
Het nummer is erg beeldend:
Now the pool’s filled with empty, eight foot deep
Got dandelions growin’ up through the cracks in the concrete
Chain-link fence half-rusted away
Got a sign, says, “Children, be careful how you play”
En met dit nummer komt er een eind aan een fantastische plaat, een plaat die de Springsteen fans verdeeld, een deel vindt het niets en een ander deel fantastisch. Het laat zich raden tot welke groep ik behoor. Mooie verhalen over mensen waarbij het net niet lijkt te lukken, die op de vlucht zijn voor hun verleden en bijbehorende gevoelens. Muzikaal is het prachtig met die country invloeden, de blazers, de strijkers en de hele subtiele wall of sound die Springsteen daardoor op kan trekken. ‘Western Stars’ is niet alleen het beste album van 2019, maar ook het beste album dat Springsteen heeft uitgebracht sinds ‘Magic’ uit 2007.
Youtube:
Linkjes:
Website: brucespringsteen.net
Kopen: iTunes of Platomania
Luisteren: Spotify
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.