Thijs
Sturgill Simpson uit Jackson, Kentucky bracht in 2013 zijn debuutplaat ‘High Top Mountain’ uit een countryalbum zoals Waylon Jennings ze ook had gemaakt aldus de lyrische pers. Een jaar later kwam het vervolg ‘Metamodern Sounds in Country Music’ op deze plaat begint Simpson al wat andere stijlen te betrekken bij zijn country geluid. Twee jaar later bracht hij ‘A Sailor’s Guide to Earth’ uit de countrymuziek was nog maar sporadisch aanwezig op deze plaat. In juli van het jaar onthulde Simpson op Comic Con in San Diego zijn nieuwe project getiteld ‘Sound & Fury’. Hij betitelde zijn albums als een “sleazy, steamy rock’n’roll record”. De keuze om op Comic Con zijn nieuwe plaat aan te kondigen had alles te maken met de Japanse tekenfilm of Anime die de release van het album zou gaan vergezellen.
Met de aankondiging verscheen ook de eerste single van de plaat: ‘Sing Along’. Zelf moest ik even wennen aan het nieuwe geluid van Simpson maar na een paar luisterbeurten van de single werd ik toch wel enthousiast. Ook al had het niets meer met countrymuziek te maken. De plaat in samenwerking met de gelijknamige film kwam op 27 september uit. De opener van de plaat ‘Ronin’ begint met een wegrijdende auto gevolgd door een instrumentaal nummer. Waarbij ik direct moest denken aan de muziek van Pink Floyd. Dat geluid hoor je terug op het hele album met hier en daar een klein hintje naar zijn country roots. De wall of sound die Sturgill Simpson met zijn band optrekt wordt op een paar nummers onderbroken zoals op het mooie ‘All Said And Done’ daarna volgt het fijne rock ’n roll nummer ‘Last Man Standing’ vol met Jerry Lee Lewis piano riffjes. Al moet je goed luisteren wil je die door al het gitaargeweld horen. De boodschap van de plaat komt samen op het hoogtepunt van de plaat ‘Mercury Retrogade’.
Living the dream makes a man wanna scream
Light a match and burn it all down
Head back home to the mountain
Far away from all of the pull
Oh, all the journalists and sycophants wielding their brands
And all the traveling trophies and award show stands
And all the haters wishing they was in my band
Sorry, boys, the bus is plumb full
Mercury must be in retrograde again
But at least it’s not just hangin’ around, pretendin’ to be my friend
Oh, the road to Hell is paved with cruel intention
If it’s not nuclear war, it’s gonna be a divine intervention
Simpson heeft het gehad met de muziekindustrie, de bijbehorende journalisten en al die andere fake persoonlijkheden. Daarna volgt nog het zeven minuten durende ‘Fastest Horse In Town’ waarbij zingt: Everybody’s trying to be the next someone/Look at me, I’m trying to be the first something.
Een missie statement wat mij betreft. Simpson doet waar hij zin in heeft op muzikaal gebied. Dit is album nummer 4 en elk album past in een ander muzikaal hokje. Een hokje waar Simpson tegen ageert. Al moest ik erg wennen aan de muziek blijft het voor mij toch Sturgill Simpson. Daarnaast wordt de plaat met de luisterbeurt beter. Ben erg benieuwd wat zijn volgende zet gaat zijn! Maar eerst nog het concert op 25 januari in de bijna uitverkochte Melkweg.
Youtube:
Linkjes:
Website: sturgillsimpson.com
Kopen: iTunes of Platomania
Luisteren: Spotify
Netflix: Sound & Fury
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.