Thijs
Pinkpop, in 2009 en 2012 was ik al eens van de partij omdat Bruce Springsteen met zijn E Street Band optraden op dit mooie festival. Dit jaar had ik eigenlijk weinig interesse om te gaan totdat in maart net voor de voorverkoop ineens bekend werd dat The Rolling Stones ook acte de presence zouden geven op de Pinkpop zaterdag. Daar moest ik toch wel bij zijn. Maar ik moest werken op de dag van de voorverkoop dus kon ik geen kaart halen maar dat was snel opgelost omdat Lisette en Niels wel een kaart voor mij wilde kopen. Onder het werk kreeg ik een paar appjes dat het erg druk was en het nog maar de vraag zou zijn of er nog kaarten beschikbaar waren. Maar niet veel later kreeg ik een appje dat het was gelukt. De kaarten waren binnen!
Aangezien Lisette en de rest 3 dagen gingen en ik een dagkaart had moest ik er zelf zien te komen. Omdat met mijn Ford Fiesta te doen, zag ik niet zo zitten maar al snel zag ik een prima vervanging namelijk de bus. Dus een ticket besteld via eventtravel.nl met als opstapplaats Winterswijk. Dus ook nog eens mooi dichtbij.
Zaterdag 7 juni was het dan zover, om 8 uur reed ik richting Winterswijk om daar te wachten op de bus die zou ons (want er waren meer mensen) ophalen vanaf Winterswijk Centraal. Rond half 9 kwam de spelersbus van Heracles Almelo voorrijden. Klein smetje als Twente fan maar het was niet anders. 
De reis werd voortgezet door de binnenlanden van Aalten, Sinderen en uiteindelijk Ulft om daar andere mensen op te pikken daarna reed de bus nog naar Doetinchem en Zevenaar inmiddels was het al bijna 11 uur toen we de autobaan opreden onderweg naar het zonnige zuiden. Zeg maar hete zuiden. Want net als de voorgaande edities van Pinkpop waar ik bij aanwezig was, was de thermometer weer lekker door de 30 graden grens heen gegaan. Rond 14 uur kwam de bus aan op de parkeerplaats. Daarna was het een klein half uurtje lopen naar het Megaland terrein. Het was goed warm geworden zeg maar gerust heet dus voordat ik in de rij ging staan om mijn kaartje te laten scannen even goed ingesmeerd met zonnebrand. Het kaartjes scannen duurde lang, eenmaal op het terrein richting de muntenkassa’s gegaan om daar weer achter in de rij aan te sluiten. Toen door naar de merchandise stand om een Stones shirt te kopen en toen door naar het 3FM podium om daar het wel bekende Pinkpop hoedje te scoren. Ondertussen waren Lisette, Niels en de rest ook vanaf de camping het terrein opgekomen en hadden we een rendezvous bij het Pinkpophoedjesverkooppunt (3x woordwaarde). Daarna richting het hoofdpodium om naar Ed Kowalczyk te kijken die op stond te treden met het metropool orkest. Hij speelde onder andere ‘I Alone’ en ‘Lightning Crashes’ als afsluiter speelde hij ‘Overcome’. Maar dat hebben we niet helemaal meer mee gekregen omdat we wat te drinken gingen halen. Want dat was wel nodig met deze tempraturen. 
Daarna was het de beurt aan Flogging Molly wederom op het hoofdpodium en we stonden in de pit nou dat heb ik geweten. Het was niet een pit zoals ik die ken van Springsteen maar meer van Metallica etc. waarbij men fijn op elkaar in gaat beuken. Ik zie daar het nut niet zo van in en dan geniet je ook niet echt van het concert volgens mij. Maar ja de muziek was leuk deed mij denken aan de Dropkick Murphy’s ook een Amerikaanse band met een Ierse achtergrond. Na dit concert was het tijd om een hapje te gaan eten. Dit deden we bij de 3FM stage waar op dat moment gitaarheld Joe Bonamassa aan het spelen was. Een erg fijne manier om een puntzak friet naar binnen te werken. Daarna nog even wat gedronken en op het veld geluisterd en geluierd bij de muziek van John Mayer. Halverwege John Mayer’s set zijn we naar de pit gelopen om te kijken of we in diezelfde pit terecht konden komen voor The Rolling Stones. Toen Mayer klaar was met zijn set liepen er heel veel ‘schreeuwmeisjes’ en bakvissen de pit uit om plaats te maken voor ons en de mensen om ons heen. Waar zelfs nog even een mamaappelsap voorbij kwam. In het nummer ‘Start Me Up’ hoor je vaak ‘in Joegoslavië’. Ondertussen zei de chef V, dat we de handen omhoog moesten doen (?!). En net als in 2012 begon men weer te drukken, wat men daar toch mee wil bereiken is mij een raadsel. Het gaat er echt niet sneller door. Maar ja, we stonden in de pit! Op zo’n meter of 15/20 aan de linkerkant van het podium. Toen was het wachten tot 21 uur maar zoals het hoort duurde het daarna nog een minuut of 10 voordat de heren opkwamen. Keith Richards sloeg de eerste tonen aan van ‘Jumpin’ Jack Flash’ waarna Mick Jagger, Ronnie Wood en Charlie Watts ook uit de startblokken schoten. Gevolgd door ‘You Got Me Rocking’ en ‘It’s Only Rock ‘n’ Roll (But I Like It)’. Waarna Jagger in best goed Nederland sons toesprak: “Het is goed om in Holland te zijn. Eindelijk op Pinkpop. Dit is al het Nederlands dat ik ken.” Maar later op de avond sprak hij nog een paar keer in het Nederlands ons toe daarover later meer. Daarna werd ‘Tumbling Dice’ gespeeld een paar dagen eerder in Lissabon zong Springsteen nog mee tijdens dit nummer, ‘Angie’ werd gevolgd door het meest recente nummer van The Stones namelijk ‘Doom and Gloom’ uit 2012. Via internet kon men in de dagen voor het concert stemmen op een nummer dat de heren moesten spelen. Dit werd ‘Rocks Off’ van het album ‘Exile On Main St.’ uit 1972. Daarna werd ‘Out Of Control’ gespeeld een onbekend nummer voor mij maar na deze uitvoering behoort dit nummer zeker tot mijn favorieten.
Na een van mijn favoriete Stones nummers ‘Honky Tonk Women’ werd de band voorgesteld. Als eerste de backing band en daarna de Stones zelf. Mick Jagger introduceerde Ronnie Wood. “Ronnie wie is jouw kapper?’ in wederom goed Nederlands. Jagger vulde de vraag zelf in met een verbazingwekkend antwoord ‘Roy Donders?’. Om mij heen keken mensen elkaar aan van zei hij nu echt Roy Donders, ja dat zei hij echt. In bijna elke recensie kwam dit moment voorbij. N a de introductie van drummer Charlie Watts werd Keith Richards geïntroduceerd door Jagger. Waarop Jagger het podium afliep en het de beurt was aan Richards om ons toe te spreken, hij vond het fijn om in Nederland te zijn: “It’s good to be here. It’s good to be anywhere”. Waarna Richards begon te zingen of nou ja zingen maar hij deed het wel met zoveel passie daar kunnen de deelnemers van bijvoorbeeld The Voice nog een voorbeeld aannemen. 
Richards zong ‘You Got The Silver’ waarbij hij schitterend begeleid werd door Ronnie Wood op gitaar en het nummer ‘Can’t Be Seen’. Daarna kwam Mick Jagger (met mondharmonica) weer het podium op samen met oud Stones lid Mick Taylor en de rest van de band een bijna kwartier lange versie van ‘Midnight Rambler’ te spelen. Ter inleiding van het volgende nummer vroeg Jagger: ‘Willen jullie mee zingen?’ Na een volmondig ja van de 60.000 man op het veld begon bassist Darryl Jones ‘Miss You’ in te leiden. Aan het eind van het nummer riep Jagger ‘take it Bobby’ en daar scheurde de saxofoon van Bobby Keys over het Megaland terrein. Bij het volgende nummer ‘Gimme Shelter’ was het de beurt aan achtergrond zangeres Lisa Fischer om haar kunsten te vertonen. Daarna was het weer de beurt aan Richards om een van de bekendste Stones riffjes te spelen namelijk dat van ‘Start Me Up’. Dat ook meteen de inleiding werd van het greatest hits blokje. Want ‘Start Me Up’ werd gevolgd door ‘Sympathy For The Devil’ met Jagger in een rode veren mantel, veel vuur en allemaal rode lampen. Maar ondertussen keek ik eens op mijn telefoon om de tijd te checken. Inmiddels was het al 23 uur geworden. Op zich geen probleem juist erg gaaf dat de heren Stones al bijna 1,5 uur bezig waren maar het probleem was de bus die zou uiterlijk om kwart over 12 vertrekken. Aangezien het een half uurtje lopen was begon de tijd een beetje te dringen. Ondertussen waren de Stones aangekomen bij ‘Brown Sugar’. 
Na dit nummer besloten we om de pit uit te gaan zodat ik op tijd bij de bus was. Aangezien we aan de linkerkant van het veld stonden en de uitgang van het terrein aan de rechterkant was, was het voor mij nog een hele onderneming om van het terrein af te komen. Lisette en Niels gingen wat drinken en ik richting de uitgang. Na een klein kwartiertje terwijl de Stones ‘You Can’t Always Get What You Want’ en het laatste nummer van de avond ‘(I Can Get No) Satisfaction’ speelden was ik bij de uitgang gekomen. Op de schermen zag ik nog wel dat Mick Jagger het wedstrijdtenue had aangetrokken van het Nederlands elftal. Daarna volgde er nog vuurwerk en was het concert afgelopen. Ondertussen liep ik richting de artiestenuitgang. Waar op dat moment een aantal paarden met agenten erop stonden 10 politieauto’s en verschillende politiemotoren. Dus even blijven wachten om te kijken wat er ging gebeuren en niet veel later kwamen er verschillende busjes de rotonde opgedraaid met The Rolling Stones aan boort. Helaas waren alle ramen geblindeerd dus kon je niet echt zien wie er in zaten maar door de hoeveelheid politie was het wel duidelijk dat dit The Stones moesten zijn. Daarna was het op naar de bus waar ik om middernacht aankwam. De bus stond mooi vooraan en daarnaast was het ding erg opvallend. Eenmaal in de bus met de mede passagiers nagepraat en daarna werd ik wakker toen we in de buurt van Arnhem reden. Van Arnhem ging het naar Zevenaar, Doetinchem, Ulft op naar Winterswijk waar de bus iets over 4 uur op zondag morgen aankwam. Inmiddels was het alweer licht aan het worden en stapte ik in de auto naar huis.
Een schitterende dag! The Rolling Stones zijn met recht de beste Rock ’n Roll Band in de wereld. Van begin tot eind genoten van deze heren. Ze tikken allemaal de 70 aan maar op het podium is daar afgezien van wat rimpels weinig van te merken. De heren hadden er zin in, onderling werd er veel geouwehoerd en er was veel interactie met het publiek. Kortom BRILJANT! En een van de beste en mooiste concerten die ik heb gezien!
Setlist:
Jumpin’ Jack Flash/You Got Me Rocking/It’s Only Rock ‘n’ Roll (But I Like It)/Tumbling Dice/Angie/Doom and Gloom/Rocks Off(by request)/Out of Control/
Honky Tonk Women/You Got the Silver(Keith Richards on lead vocals)/Can’t Be Seen(Keith Richards on lead vocals)/Midnight Rambler(with Mick Taylor)/Miss You/Gimme Shelter/Start Me Up/Sympathy for the Devil/Brown Sugar//You Can’t Always Get What You Want (with Choir DeKoor)/(I Can’t Get No) Satisfaction(with Mick Taylor)
Band:
Mick Jagger – vocals, guitar, harmonica
Keith Richards – vocals, guitar
Charlie Watts – drums
Ronnie Wood – guitar
Darryl Jones – bass
Chuck Leavell – keyboards
Bobby Keys – saxophone
Tim Ries – saxophone, keyboards
Matt Clifford – keyboards
Bernard Fowler – background vocals, percussion
Lisa Fischer – background vocals
Choir: DeKoor (during You Can’t Always Get What You Want)
Gezien:
The Rolling Stones
14 On Fire Europe Tour
07-06-2014, Pinkpop Dag 1, Megaland, Landgraaf, NL
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.