Held Zanardi

De Paralympische Spelen zitten erop. Voor Nederland erg succesvol met 39 medailles. Waarvan 10 goud, 10 zilver en 19 bronze plakken. Top prestaties dus van de Nederlandse dames en heren! Schitterend om al die Paralympiërs te zien sporten ondanks hun handicap. Zoals de blade runner en onze eigen Nederlandse blade babe. Maar mijn held van deze Spelen is toch Alessandro (Alex) Zanardi.

Eerst even een beetje geschiedenis over Zanardi. Begin jaren '90 reed hij een paar races in de Formule 1 van 91-94 reed hij verschillende races in de Formule 1. Hij reed voor Jordan, Minardi en Lotus. Toen Lotus failliet ging, reed Zanardi nog een paar races in verschillende klasses. In 1995 maakte hij de oversteek naar de USA. Hij was van mening dat hij in de CART serie makkelijker een contract zou kunnen krijgen. Mede door zijn Formule 1 ervaring. Maar dat kwam bedrogen uit. Eind 1995 kreeg hij een testcontract aangeboden bij Chip Ganassi Racing.

De race engineer van Ganassi, Mo Nunn, raadde Zanardi af bij zijn baas (Chip Ganassi). Maar Mo Nunn kreeg al snel ongelijk. Zanardi bewees dat hij hard kon racen. In 1996 won hij 3 races en werd hij 3de in de eindstand. In 1997 won hij 5 van de 17 races en werd daarmee kampioen. Iets dat hij in 1998 zou herhalen nu met 7 overwinningen. Door zijn succes had hij de interesse gewekt van Formule 1 teambaas Frank Williams en eind 1998 zette Zanardi een handtekening onder een conctract bij het team van Williams. Het jaar 1999 zou uitdraaien op een grote teleurstelling. Zanardi werd om zijn horen gereden door teamgenoot Ralf Schumacher (het jongere broertje van). Hierop werd besloten dat de wegen van Zanardi en Williams eind 1999 zich zouden scheiden. Het contract werd afgekocht voor 4 miljoen dollar. In 2000 had Zanardi geen zitje maar had veel interesse om weer te gaan racen in de CART series in Amerika. In 2001 kreeg hij een contract aangeboden bij het team van Mo Nunn. Het seizoen kende weinig hoogtepunten. Op 15 september 2001 (4 dagen na de terreuraanslagen) werd er een race gereden in Europa. Op de Lausitzring in Duitsland. De race werd verreden onder de titel 'American Memorial'.

In de 142ste ronde ging het mis. Zanardi kwam na een pitstop de baan weer op gereden maar verloor de controle over zijn wagen. Hij gleed het circuit op en werd met meer dan 300 km aangereden door Alex Tagliani. De klap was zo hard dat de voorkant van Zanardi's auto er af werd gereden. Zanardi had zeer ernstige verwondingen. Volgens CART dokter Dr. Steve Olvey was de toestand van Zanardi: "extremely critical". In het ziekenhuis werden zijn beide benen op knie hoogte geamputeerd. Later bleek dat hij na het ongeluk nog maar 1 liter bloed in zijn lijf had. Dus het is een wonder dat hij die crash heeft overleefd. Zanardi vocht voor zijn leven en won die race.

In 2003 reed hij in een aangepast CART auto van Mo Nunn Racing de laatste 13 rondes die hij in 2001, op de Lausitzring, niet meer kon rijden. Inderdaad op de baan waar hij bijna zijn leven verloor. Van 2005 tot 2009 reed hij in de WTCC (World Touring Car Championship) met een aangepaste BMW. Eind 2009 richtte hij zich volledig op de Paralympische Spelen van London. En met succes hij won 2 keer goud en 1 keer zilver op het onderdeel 'road cycling'. Deze wedstrijden werden gehouden op het circuit van Brands Hatch. Daardoor werd het nog een beetje specialer voor Zanardi.