De 25 van 2017: 10. Daniël Lohues – Moi

Met uitzondering van 2015 heeft Lohues sinds 2008 elk jaar een album uitgebracht. Telkens net weer wat anders, akoestisch, semi akoestisch of met een band. Het past allemaal. ‘AOSEM’ uit 2016 was nog een mengeling van een wat voller band geluid maar ook wat akoestische nummers. Op ‘Moi’ (Nedersaksisch voor hallo of goedendag) keert Lohues weer terug naar het akoestische geluid van zijn eerste albums en dat bevalt weer goed. De plaat bevat 16 nummers, over de kleine dingen in het leven. Zo bezingt Lohues een gewonde spreeuw die hij vond in zijn tuin, een geschiedenis lesje in ‘Widukind’ het leven op een plattelands dorpje en liefdesverdriet. Maar ook het wereldnieuws wordt behandeld in ‘Schrei Mar Niet’ of in ‘Ärgens Langs ’n Lang Kanaal’. Allemaal voorzien van een mooie begeleidende gitaar of pianomuziek en af en toe wat mondharmonica. Een van de leukste liedjes op de plaat is toch wel ‘Gewoon ’n Dag Op ’n Dorp’ of ‘Waor Wo’j Dan Nog Hen’, want we hebben het best goed en het is hartstikke mooi in Nederland.

Zoals Lohues in de opener van de plaat al zingt: ‘Laot Mij Mar Lekker Dit Doen’. Wat mij betreft mag hij dat nog jaren doen. Want ik vind het prachtig. In 2018 verschijnt er weer een nieuwe plaat en afgaand op de eerste single is het weer wat meer een album met een voller band geluid.