De 25 van 2016: 18. Stephanie Struijk – Stephanie Struijk

“Stephanie Struijk the artist formerly know as Stevie Ann!” Met deze woorden begon ik mijn concertverslag van haar optreden in theater Hanzehof in Zutphen. Eind 2015 zag ik op de social media foto’s voorbij komen van haar en Daniël Lohues in Amerika. Begin 2016 kwam dan de press release dat er eindelijke een nieuw album aan zat te komen. Maar niet zoals haar vorige albums in het Engels maar in het Nederlands. Ze schreef de liedjes met Daniël Lohues tijdens een twee weken durende roadtrip door de Verenigde Staten.

Tijdens de reis van Los Angeles naar Minneapolis merkten we dat de liedjes zich het beste lieten vertellen in het Nederlands. De inspiratie ontstond als vanzelf en we schreven veertien liedjes in elf staten. Het is mijn meest persoonlijke album tot nu toe en ik ben heel benieuwd wat mensen er van vinden. Ik ben er ongelofelijk trots op.

Nu ben ik op het gebied van Lohues wat bevooroordeeld want alles wat de man maakt of waar hij aan mee werkt vind ik erg goed. Dus dat zou met dit album ook wel goed komen. De roadtrip die Lohues en Struijk hebben gemaakt levert een schitterende plaat op. Mooie ambachtelijke liedjes met dat typische Lohues sausje. De stem van Struijk maakt het af. Liedjes over ‘De Rivier’ een koffiejuffrouw in Los Angeles die wordt bezongen in ‘Sunset Sarah’. Maar ook een erg fijn lente liedje over het ‘Dromen Van De Zon’.

De zon in California
bezongen en beroemd
Alles lijkt nog mooier dan
Je wordt er zelf ook mooier van

Het licht in North Dakota
wordt niet zo vaak benoemd
Van horizon tot horizon
Ze maken er soms grapjes om
Maar weet je wat

Ik ga alleen maar dromen van de zon
Van het licht waar alles mee begon
Van de warmte die ik soms zo vreselijk mis
En het schijnt zo te zijn dat het alles is

Al met al een is het Nederlandse debuut album van Stephanie Struijk een erg mooi album geworden. Net als bij Lohues vol met ambachtelijk gemaakte liedjes over de kleine dingen in het leven. Het mooie van deze plaat is dat deze live opgenomen is, iets dat producer Lohues wel vaker doet. Zo hoor je bijvoorbeeld aan het begin van het nummer ‘Verloren Tijd Blijft Kwijt’ wat gelach wat dan precies de sfeer van deze plaat weer geeft. Heerlijke roadtrip plaat! Ben wel erg benieuwd naar haar volgende stap, weer terug naar het Engels of nog zo’n mooie Nederlandstalige plaat?

Het hele album staat ook op YouTube: