Thijs
In 2013 ontdekte ik de plaat ‘Same Trailer, Different Park’ van Kacey Musgraves. De plaat werd genoemd door het gezaghebbende muziektijdschrift Rolling Stone, als een van de beloften uit de country muziek. Nadat ik wat nummers had beluisterd was ik verkocht, nee dit was niet de zoete country pop van ‘ik hou van jou en blijf je trouw’ maar gewoon een erg goede plaat over het dagelijks leven in Texas.
So, make lots of noise
Kiss lots of boys
Or kiss lots of girls
If that’s something you’re into
When the straight and narrow
Gets a little too straight
Roll up a joint or don’t
Just follow your arrow
Wherever it points, yeah
Follow your arrow
Wherever it points
In de Zuidelijke staten van de US of A is dit ‘not done’. Meisjes kussen als meisje of een joint roken nee dat mag niet en dus veroorzaakte Musgraves met deze plaat ook nog een klein relletje. Maar daar had ze lak aan want op haar nieuwste plaat ‘Pageant Material’ heeft ze wederom van dit soort liedjes. Toen de plaat halverwege dit jaar uitkwam werd er ook een tour door Europa aangekondigd. Zo ook in Nederland, plaats van handeling de Melkweg in Amsterdam op 22 november 2015. Na dat ik, Louise wat liedjes had laten horen wilde ze ook graag mee dus togen we zondag 22 november naar de hoofdstad van het land, Amsterdam. Rond 15 uur reden we Amsterdam binnen, de auto geparkeerd bij parkeergarage Byzantium midden in Amsterdam. De Melkweg ligt net als Paradiso op de spreekwoordelijke steenworp afstand van deze parkeergarage. Na een tijdje door het centrum te hebben gewandeld, en weer iets te lang rond gekeken bij de mooiste en grootste platenzaak van het land, Concerto, besloten we om wat te gaan eten. Na wat rond te hebben gekeken besloten we bij Rancho’s naar binnen te gaan. Een Argentijns Grill restaurant. Argentijnen en vlees dat is altijd een fijne combinatie. Na een drankje kregen we ons eten, beiden hadden we gekozen voor ‘Sint Maarten’, niet het eiland, niet het Katholieke feest maar kipfilet van de grill, spare ribs van formaatje groot, frietjes en salade. Dit was erg lekker. Omdat het na het eten nog wat vroeg was besloten we om nog maar even weer door de stad te lopen. Tegen kwart over zeven liepen we weer richting de Melkweg waar al een beste rij stond. In de naast gelegen zaal was de IDFA (filmfestival) net afgelopen en kwamen er mensen naar buiten. Om de 3 of 4 mensen die naar buiten kwamen vroeg men waarop wij stonden te wachten. ‘Kacey Musgraves’ was het antwoord van mensen uit de rij. ‘Nooit van gehoord’. Toen na een tijdje een mevrouw vroeg waarop we stonden te wachten zei ik ‘Bob Dylan’. Volgens mij was deze mevrouw een liefhebber van Dylan want ze was even aan het twijfelen en je zag haar denken ‘Bob Dylan, nee toch heb ik wat gemist’. Toen ik na een paar tellen zei dat dit een grapje was en Musgraves optrad, liep ze lachend verder, waarna ze riep: ‘ik dacht al, veel plezier!’. Daarna begonnen Louise en ik te verzinnen welke artiesten nog meer leuk waren om te noemen om een zelfde soort reactie te ontlokken. Paul McCartney, Michael Jackson en zo gingen we nog even door maar op dat zelfde moment gingen de deuren open en konden we naar binnen. Dit duurde wel lang maar dat had alles te maken met de aanslagen van 13 november in Parijs. Waardoor de beveiliging wat verder was opgeschroefd. Na dat we de jassen hadden weggebracht liepen we de zaal in, nou ja zaal, zaaltje is een beter woord. Bij het mengpaneel was nog een mooie plek vrij dus besloten we daar te gaan staan.
Tegen 20 uur kwam het voorprogramma het podium op met de woorden: ‘We are Sugar and The Hi-Lows from Nashville, Tennessee begonnen ze met hun korte set. Sugar and The Hi-Lows bestaat uit Trent Dabbs en Amy Stroup ze werden aangevuld door Kyle Ryan, Adam Keafer en Scott Quintana uit de band van Musgraves. Ze speelden o.a. ‘Bees Left The Trees’, het kerstliedje ‘Snow Angel’, een mooie cover van het nummer ‘Jackson’, origineel van June Carter en Johnny Cash, nog een paar andere liedjes en als laatste ‘High Roller’. Daarna werd het podium omgebouwd, er werd een maan om hoog getakeld een paar sterren neergezet, de setlist werd neergelegd zo ook bij het mengpaneel, dus konden we al zien wat er allemaal gespeeld zou worden.
Iets over 21uur kwamen de heren van Musgraves band het podium oplopen. Compleet met lichtjes op hun pak zoals de Toppers dit ook wel eens hebben gehad. Daarna kwam Kacey Musgraves zelf het podium oplopen en zette ze het eerste nummer van de avond in ‘Pageant Material’. Na een Nederlands ‘dankjewel’ werd ‘Biscuits’ ingezet. Tijdens het stukje: ‘We’ve all got dirty laundry hangin’ on the line’ riep ze erachteraan ‘except Amsterdam’. Wat tot groot applaus leidde. Na twee nummers van haar nieuwste album greep ze met ‘Silver Lining’ terug naar haar album uit 2013. Voorafgaand aan ‘This Town’ vroeg Musgraves wie er uit een ‘small town’ kwam. Ze kwam zelf ook uit een ‘small town’ en vertelde een beetje wat ze in dat dorpje allemaal hadden dat was niet veel. Sinds kort had de lokale supermarkt de vergunning gekregen om 
bier te verkopen en dat was toch wel wat. Na ‘This Town’ was het tijd voor ‘Mama’s Broken Heart’ die ik kende van Miranda Lambert en ik dacht ook dat diezelfde Lambert het nummer had geschreven. Maar toen ik in de linernotes van het album ‘Four The Record’ uit 2011, keek stond daar wel degelijk de naam van Musgraves bij de mensen die dit nummer hadden geschreven. Dus waarvan ik eerst dacht dat dit een cover was bleek dit toch niet helemaal zo te zijn.
Daarna was het wel tijd voor een echte cover van de groep TLC met het nummer ‘No Scrubs’. Dat overgoten werd met een country sausje. Wat het toch wel foute jaren ’90 nummer erg leuk maakte. Daarna was het de beurt aan ‘Fine’ een mooi walsachtig nummer over het missen van iemand. Na ‘Fine’, begon de bassist wat te jammen op zijn bass, waarna de drummer erbij kwam, gevolgd door de pedal steel gitaar en de banjo. Halverwege het nummer ‘Dime Store Cowgirl’ vertelde Musgraves over een van haar eerste optredens. Waarbij ze eruit zag als de country zangeressen van vroeger. Hoog opgestoken haar met een cowboy hoed op. Ze vond het cool. Net voor dat ze het podium op wilde in die tijd zei een oude vrouw tegen haar ‘honey, you really shouldn’t were your head like that, it just makes you look like some dime store cowgirl’. ‘So…but look at us, we’re in Amsterdam, we’re singing ‘bout Dime Store Cowgirls’. ‘We sold this place out’, waarna iedereen in de zaal begon te juichen en Musgraves weer verder ging met het nummer. Tegen het eind van het nummer riep ze door de microfoon, als sneer naar die vrouw ‘I wonder we’re that bitch is now’. Waarmee er een eind kwam aan het nummer. Daarna vertelde ze dat het tijd was om de rest van de band naar voren te halen in hun ‘raspberry suites’. Voor het talent gedeelte van de show. Waarna ze gitarist Kyle Ryan voorstelde. Daarna vroeg ze wat zijn talent was ‘you’ve got anything up your sleeve?’. Op dat moment haalde Ryan uit zijn cowboy hoed drie ballen en begon daar mee te jongleren. Daarna werd het volgende bandlid voorgesteld als ‘bandleader and my love, from the great state of Texas Misa Arriaga. Waarna ook hij zijn talent liet zien en dat was in een teug zijn whiskey glas leeg drinken. Vervolgens werd de bassist voorgesteld Adam Keaffer ‘he wiggled this wooden spoons himself’. Voorafgaand aan het nummer ‘Family is Family’ vertelde ze: ‘I tell you who the rest of these guys are in 2 seconds, but before we’ll get tot hem, this next song goes out to all those really weird people in your family’. Na het nummer ging Musgraves verder met het voorstellen van haar band als eerste ‘from the great state of California and a very funny guy, Scott Quintana’. Waarna Quintana begon te jongleren met zijn drumstokken waarbij hij tussen door nog een ritme drumde. Daarna ‘on the real country & western pedal steel guitar and on the dobro, from the great state of Illinois mister Adam Ollendorff’.
Waarna de rest van de band een stukje van Deep Purple’s ‘Smoke On The Water’ speelde. Ollendorff is ook acteur zo vertelde Musgraves en zijn leukste type was ‘drunk guy’. Waarna Ollendorf een kleine sketch opvoerde als dronken man. Daarna vroeg een schijtlollig iemand uit het publiek ‘so what’s your talent?’ Waarbij Musgraves een beetje 
verbouwereerd zei: ‘Mine?’ De rest van de band begon toen wat met de handen te zwaaien, zo van oh nu komt er wat, en ook het publiek begon wat te joelen. Waarop ze terug reageerde ‘I’m pretty sure you’re lookin’ at it’ waarna ze aan de man vroeg of hij een talent had. Waarop hij zei dat hij het leuk vond om artiesten zich ongemakkelijk te laten voelen op het podium. Waarop Musgraves antwoorde ‘that’s kind of interesting’. ‘So how does that work out for you?’ Waarop een ander iemand uit het publiek riep ‘like a boomerang’. Waarna Musgraves vertelde: ‘We’ll I feel like playing a song’. Waarna het nummer ‘Stupid’ werd ingezet. Het stond zo op de setlist maar toepasselijker kon het niet. Daarna was het tijd voor ‘It Is What It Is’ en ‘Cup Of Tea’. Waarna de band van het podium afliep en alleen Musgraves over bleef. Die eerst nog even een paar dingen voor zag van een handtekening. ‘So yeah Amsterdam’. ‘It’s a fun place, I’ll really do love it and I think it’s cool there’s a lot of history right here’, it’s beautiful and…’. But it’s cold as fuck’. Dat was ook wel zo met een goede 4 graden op de thermometer. Waarop iemand uit het publiek zei maar voor hier is het niet koud. Waarop Musgraves antwoorde: ‘No I’m pretty sure it’s fucking freezing maybe that’s because I’m from Texas, I don’t now’. Daarna vertelde ze verder: ‘It’s really cool that you guys over here love lyrics and songwriters. You appreciate that part of the music which I think is one of the most important parts, not just the flashy bits’.
Waarna ze nog even zonder het bij naam te noemen in ging op de gebeurtenissen in de wereld. ‘I want to say thanks to everybody for supporting this tour even though some recent events have gone done and have been not so nice. And you no we had the opportunity to cancel this, or I got asked if I wanted to cancel, no I really don’t wanna do that’. ‘So thanks for showing up anyway’. Waarna iedereen begon te applaudisseren. Daarna riep ze nog ‘it’s probably one of the first songs you heard from me’ waarna ze een schitterende akoestische versie speelde van ‘Merry Go ‘Round’. Ook voor mij was dit het eerste nummer wat ik van haar hoorde. Hiermee kwam er ook een eind aan het eerste deel van het concert.
Musgraves liep van het podium af en de rest van haar band liep het podium weer op voor een kort muzikaal intermezzo op de setlist aangeduid als ‘Western Jam’. Hierna kwam Musgraves het podium weer op en speelden ze ‘High Time’. Het volgende nummer ‘Blowin’ Smoke’ werd aangekondigd als ‘specially for Amsterdam’. Een knipoog naar het roken van een joint. Gevolgd door ‘Step Off’ en een van mijn favoriete nummers ‘Late To The Party’. Daarna vertelde ze ‘we got a few more songs, that we’re gonna play for you’. Te beginnen met ‘Die Fun’. Op de een of andere manier vond ik dit nummer erg toepasselijk voor de afgelopen week naar aanleiding van de aanslagen in Beiroet, het Russische vliegtuig en Parijs.
We can’t do it over
They say it’s now or never and all we’re ever gettin’ is older
Before we get to heaven, baby let’s give ‘em hell
We might as well
Cause we don’t know when we’re done
So let’s love hard, live fast, die fun
Aan het eind van het nummer deed Arriaga zijn gitaar af en nam plaats aan de piano om deze te bespelen. Ryan en Ollendorff speelde ditzelfde melodietje en ook Keaffer en Quintana (geen familie van de wielrenner) begon zich te mengen hierdoor kreeg het nummer een erg rockend outro. Daarna was het tijd voor ‘Follow Your Arrow’. Dat Musgraves inleidde dat ze het tof vond dat wij hier in Nederland niet zo moeilijk deden over dat mannen en vrouwen elkaar kussen. Op het eind liet ze de muziek even stoppen en was het aan het publiek om even mee te zingen. Met een ‘thank you all so much’ kwam er een eind aan het tweede deel van het concert.
De toegiften werden geopend met een cover van Nancy Sinatra ‘These Boots Are Made For Walkin’. Waarna de band weer van het podium liep. De microfoon van Musgraves werd van het podium gehaald en er werd een andere microfoon neergezet en niet veel later kwam de hele band weer het podium op. ‘You guys want one more song?’ ‘Well I hope that you enjoyed the Rhinestone Revue, thank you so much for being such a great support to us halfway around the world, I love it’. En met een paar ‘dankjewel, dankjewel’s’, vertelde ze verder: ‘And you now we’ll get to see you next time’. ‘Even you guy’, waarna ze de man aan wees die had gevraagd of zij een talent had. ‘So we’re gonna be back on this side of the planet in march in England’. ‘Hopefully we get to make our way back here’. ‘Thank you so much!’.
Waarna de hele band rondom de microfoon ging staan. Musgraves liet door middel van een mondharmonica de toonsoort horen en toen zongen ze een mooie acapella versie van de klassieker 
‘Happy Trails’. Na nog een ‘thank you’ en een paar buigingen liepen Musgraves en haar mannen het podium af.
Na nog even gewacht te hebben tot de grootste druk weg was en ik ondertussen de setlist had bemachtigd liepen we naar buiten. Na 54(!) euro te hebben afgetikt voor het parkeren reden we Amsterdam uit en richting het Oosten van het land.
Maar dat was het meer dan waard, wat een schitterend concert. De perfecte mix van covers en eigen werk. De nodige humor en een strak op elkaar ingespeelde band. Mocht Musgraves volgend jaar weer naar Nederland komen ben ik daar zeker bij! Schreef ik bij Sturgill Simpson: i’ve seen the future of country music and his name is Sturgill Simpson’, kan Musgraves ook zeker in dat rijtje worden bijgezet.
Setlist:
Pageant Material/Biscuits/Silver Lining/This Town/Mama’s Broken Heart/No Scrubs/Fine/Dime Store Cowgirl/Family Is Family/Stupid/It Is What It Is/Cup Of Tea/Merry Go ‘Round (acoustic)//Western Jam/High Time/Blowin’ Smoke/Step Off/Late To The Party/Die Fun/Follow Your Arrow//These Boots Are Made For Walkin’/Happy Trials
Band:
Kacey Musgraves: acoustic guitar, elecric guitar,
Misa Arriaga: acoustic guitar, banjo, mandolin, keyboards, vocals
Kyle Ryan: electric guitar, vocals
Adam Ollendorff: pedal steel, lap steel, baritone guitar, vocals
Adam Keafer: bass, whistles, vocals
Scott Quintana: drums, whistles, vocals
Voorprogramma:
Sugar and the Hi-Lows
Gezien:
Kacey Musgraves
Country & Western Rhinestone Revue 2015
22-11-2015: Oude Zaal, Melkweg, Amsterdam
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.