Thijs
Vorig jaar brachten de Eagles de documentaire ‘History of the Eagles’ een mooie documentaire over het ontstaan, de ondergang en de doorstart van de Eagles. Aan deze docu werd een tour opgehangen eerst in de Verenigde Staten en op donderdag 22 mei beleefde deze tour de Europese premiere in de Ziggo Dome in het altijd drukke Amsterdam.
Want druk was het. Rond kwart voor vijf reden we weg en rond half acht reden we de parkeergarage van de Amsterdam Arena binnen. Dus iets meer dan 2,5 uur onderweg geweest. Op de radio en via de navigatie in de auto van Frank hoorden we dat er op de A12 een grote file stond dus besloten we via de A30 bij Ede op te gaan om zo de file te omzeilen. Via de A30 reden we de A1 op en bij Hilversum stond het vast. Een kleine 30 km voor Amsterdam. Normaal een stukje van 20 minuten maar met de file bijna vijf kwartier. Het was niet anders.
Toen we de auto geparkeerd hadden bleek dat de zaal rond half acht net open was gegaan. Dus moesten we even wachten om naar binnen te gaan. Daarna even een pitstop gedaan, munten gehaald en toen wat te eten gehaald. Het meisje van de patat tent was nog rustig onze patat in puntzakjes aan het scheppen toen de zaal erg onrustig werd. Want de heren Don Henley en Glenn Frey kwamen het podium opgelopen. Dus met een puntzak in de hand liepen we de zaal in en zo pakten we de laatste helft van de opener ‘Saturday Night’ nog net mee.
Daarna heette Henley ons welkom en begon hij te vertellen over het ontstaan van de Eagles. Voor het tweede nummer werd Bernie Leadon geïntroduceerd. Leadon zat bij de Eagles van 1971 tot 1975. Daarna verliet hij de band. Tijdens deze tour is Leadon er weer bij en tijdens dit concert nam hij het tweede nummer van de avond voor zijn rekening ‘Train Leaves Here This Morning’. Voor het volgende nummer werd bassist Timothy B. Schmit op het podium geroepen om samen met Henley, Frey en Leadon het nummer ‘Peaceful Easy Feeling’ te spelen. Daarna nam Leadon de taak van Henley en Frey over om wat te vertellen over de geschiedenis van de band. Inmiddels was Henley achter de drums gaan zitten om ‘Witchy Woman’ in te leiden. Tijdens dit nummer kwam Joe Walsh het podium opgelopen om mee te spelen. En zo waren de Eagles uit de begin jaren compleet. 
Daarna ging het licht op het podium uit en werd een stukje op de schermen getoond uit de documentaire over de kennismaking van de Eagles met Jackson Browne. Daarna werd ‘Doolin’ Dalton’ gespeeld gevolgd door ‘Tequila Sunrise’ en een reprise van ‘Doolin’ Dalton’ en ‘Desperado’ zoals die ook te vinden is op de plaat ‘Desperado’. Na nog een stukje van de documentaire gingen de gordijnen open, van het achterste gedeelte van het podium waar de backing band al klaar zat om samen met de Eagles te beginnen aan ‘Already Gone’. Daarna werd: ‘The Best Of My Love’ gespeeld gevolgd door ‘Lyin’ Eyes’ waarbij we door Frey uitgenodigd werden om mee te zingen ‘if you know the words’. Daarna was het weer de beurt aan Henley die achter de drums zat om ‘One Of These Nights’ te zingen. Ik blijf dat erg gaaf vinden om te drummen en gelijktijdig te zingen. Voor het laatste nummer vroeg Frey eerst voor een hartelijk applaus voor Bernie Leadon die weer meespeelde. Daarna vertelde hij ‘we’re gonna play one more song for you, and then we’re gonna take a short break’. And when we’re coming back we’re gonna play for a real long time’. Vervolgens droeg Frey dit nummer op aan oud bassist van de Eagles (1971-’78) en de zanger van het te spelen nummer, Randy Meisner. Het laatste nummer van de eerste set was ‘Take It To The Limit’. Het einde van dit nummer was het teken voor de mensen voor ons om bier te gaan halen dit deden ze zo massaal dat we van staand aan de zijkant zo 20 meter naar voren konden lopen. Voor het tweede gedeelte van het concert hadden we dus goede staanplaatsten daarnaast waren er ook in eens veel mensen van mijn lengte die voor ons stonden dus kon ik ook meer zien wat er op het podium gebeurde.
Na een kwartiertje kwamen de Eagles weer terug het podium op. De opener van de tweede set ‘Pretty Maids All In A Row’ werd vertolkt door Joe Walsh. Daarna was het de beurt aan Timothy B. Schmit die het nummer ‘I Can’t Tell You Why’ voor zijn rekening nam. Gevolgd door ‘New Kid In Town’. Daarna was het de beurt aan Timothy B. Schmit om zich te richten tot het publiek daarna speelde hij het nummer ‘Love Will Keep Us Alive’. Het volgende nummer werd ingeleid door Frey waarin hij vertelde dat ze groot fan waren van Brian Wilson en The Beach Boys. Ze waren groot fan van het Beach Boys nummer ‘Barbara Ann’. Dus had Frey een idee om de Eagles ook zo’n nummer te laten doen om de Beach Boys te eren. Om dat te bewerkstelligen werd het nummer ‘Heartache Tonight’ 
verbouwd met instrumentale invloeden van ‘Barbara Ann’. Daarna werd ‘Those Shoes’ gespeeld. Frank en ik waren het er over eens dat dit het minste nummer van de avond was. Mede door het mwooah geluid dat Walsh en Steuart produceerden op hun gitaar. ‘Those Shoes’ werd gevolgd door ‘In The City’ gezongen door Walsh met op het eind een mooie gitaar solo. Daarna was het tijd voor de band introducties. Allereerst de backing band gevolgd door de Eagles zelf die allemaal werd voorgesteld door Glenn Frey. Timothy B. Schmit introduceerde Glenn Frey. Waarop Frey rare dansjes en geluiden begon te maken. Waarna hij vertelde dat hij inderdaad uit Detroit kwam om er aan toe te voegen dat in Detroit ‘mother half a word’ is. Daarna werd Henley geïntroduceerd en last but not least Joe Walsh ‘he is familiair with law enforcement en hotelstaffs around the world’. ‘The master blaster on the Stratocaster from the great state of New Jersey’…’Joe Walsh’ waarop Walsh over het podium begon rond te banjeren. Het volgende nummer nam Walsh ook voor zijn rekening namelijk ‘Life’s Been Good’ gevolgd door ‘The Long Run’ voorafgaand aan dit nummer haalde Henley herinnering op aan hun eerste bezoek aan Nederland. Met ‘Funk #49’ met fijne solo’s van Walsh en Smith, en ‘Life In The Fast Lane’ kwam er een eind aan de tweede set.
Toen de band het podium afliep begonnen er mensen om ons heen wat zenuwachtig te worden. Ze zouden toch wel ‘Hotel California’ spelen? Bij de eerste tonen van Steuart Smith op de dubbele gitaar ontplofte de zaal. Daar was het epos en Top 2000 nummer bij uitstek ‘Hotel California’ met op het eind wederom een schitterende dubbele solo van Walsh en Smith. 
Daarna liep de band weer van het podium af om even later weer terug te komen voor de laatste toegiften. Met een ‘thank you so much Amsterdam’ en Bernie Leadon die weer meespeelde trapten ze de laatste toegiften af met een van de lekkerste nummers van de Eagles namelijk ‘Take It Easy’. Daarna werd ‘Rocky Mountain Way’ gespeeld. Het laatste nummer van de avond was ‘Desperado’. Daarna werden we bedankt door de band die alle hoeken van het podium langs gingen om iedereen te bedanken.
Met ‘Desperado’ kwam er een eind aan een lang concert dat bijna drie uur duurde. Daarna snel naar buiten gegaan, nog wel even een tourboek gekocht en toen op naar de auto. De terugreis verliep voorspoedig en tegen één uur reden we Groenlo weer binnen.
Ik vond het geweldig! De Eagles hadden er zin in, de samenzang was geweldig en er werd volop geouwehoerd, op het podium tussen de bandleden onderling en met het publiek. Dat was vijf jaar geleden in het Gelredome wel anders. Waar het concert echt een ‘moetje’ leek. Dit was een geweldig concert met een mooie kijk in de Eagles keuken! Wat ik grappig vond om te zien dat na bijna elk nummer vijf of zes roadies het podium opstoven om de Eagles een andere gitaar te geven. Wat mij weer benieuwd maakt naar het aantal gitaren dat ze de man bij zich hebben.
Geweldig concert van deze helden!!
Setlist:
Saturday Night/Train Leaves Here This Morning/Peaceful Easy Feeling/Witchy Woman/Doolin’ Dalton/Tequila Sunrise/Doolin’-Dalton/Desperado (Reprise)/Already Gone/The Best of My Love/Lyin’ Eyes/One of These Nights/Take It to the Limit//Pretty Maids All in a Row/I Can’t Tell You Why/New Kid in Town/Love Will Keep Us Alive/Heartache Tonight/Those Shoes/In the City/Life’s Been Good/The Long Run/Funk #49/Life in the Fast Lane//Hotel California//Take It Easy/Rocky Mountain Way/Desperado
Band
Glenn Frey – vocals, guitar, keyboards
Don Henley – vocals, drums, guitar, percussion
Joe Walsh – vocals, guitar
Timothy B. Schmit – vocals, bass
Bernie Leadon – vocals, guitar
Scott Crago – drums, percussion
Richard Davis – keyboards, background vocals
Will Hollis – keyboards, background vocals
Steuart Smith – guitar, background vocals
Michael Thompson – keyboards, background vocals
Gezien:
History Of The Eagles Tour 2014
22 Mei 2014, Ziggo Dome, Amsterdam, NL
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.