Concert: Bruce Springsteen & The E Street Band: “Racing In The Hague”

Zo rond Sinterklaas 2015 bracht Bruce Springsteen een boxset uit genaamd ‘The Ties That Bind: The River Collection’. Een boxset over zijn album uit 1980 ‘The River’. Met outtakes, een documentaire en een schitterende dvd van het concert in Tempe, Arizona uit 1980. De bedoeling was dat Springsteen daarna aan de slag zou gaan met nieuw materiaal. Maar net voor kerst kwam de aankondiging dat Springsteen ging touren in de Verenigde Staten van Amerika. De tour zou bestaan uit de intergrale uitvoering van het dubbel album ‘The River’ en fan favorieten. De tour startte op 16 januari in Pittsburgh. Halverwege de tour maakte Springsteen bekend dat hij ook naar Europa zou komen met ‘The River Tour 2016’. Op 10 februari werd bekend dat ‘The River Tour 2016’, ook Nederland aan zou doen met een concert op het Malieveld in Den Haag. Na een erg kort overleg met Frank besloten om daar kaarten voor te gaan kopen. Op 12 februari ging het concert in de verkoop, wat toch wel even weer stress opleverde want om 10 uur stond ik met de computer, laptop en iPad, in de wacht en het wachten duurde alleen maar langer. Totdat ik de heldere ingeving kreeg om het is via de Ticketmaster app te proberen via de iPhone. Binnen 2 minuten had ik de kaarten besteld en betaald. Na schitterende shows, met dank aan de live downloads van Springsteen ging de tour naar Europa. Springsteen melde tijdens de laatste 2 shows in Brooklyn, New York dat dit de laatste twee concerten waren, waarbij hij en de E Street Band, het album ‘The River’ intergraal zouden uitvoeren.

Ergens vond ik dat jammer maar ook wel weer tof omdat dat de onvoorspelbaarheid van een Springsteen concert weer ten goede komt, want wat zou hij dan gaan spelen.

Nu door naar 14 juni om half 2 hadden mijn moeder en ik bij Frank’s moeder afgesproken, Frank en Dennis kwamen daar ook en samen liepen we naar het busstation in Groenlo. Een week daarvoor hadden we besloten om met een busreis naar Den Haag te gaan via Gelderesch Reizen. Om kwart voor 2 zaten we in de bus en via Lichtenvoorde, Winterswijk, Aalten, Varsseveld reden we naar Doetinchem daar stond een kleinere bus te wachten met mensen die ook met ons meegingen. Zo rond half 4 reden we de autobaan op met als eindbestemming Den Haag. Door wat files vlak voor Den Haag kwamen we om half 6 aan op de parkeerplaats. Vanaf hier was het nog een klein stukje lopen naar het Malieveld. Op het moment dat we de poortjes binnen liepen waren de Stereophonics net begonnen met hun optreden. Niet heel veel van meegekregen. Want we gingen eerst even langs de merchandise stand, twee shirtjes gekocht en natuurlijk de eventlitho (nummer 72/200). Daarna naar de muntenkassa om vervolgens wat te eten en te drinken. Toen dat allemaal was gebeurt waren de Stereophonics bij hun laatste nummer van de avond aangekomen namelijk ‘Dakota’.

Ondertussen waren wij op zoek naar een mooi plekje na wat heen en weer geloop vonden we een mooie plek. En niet heel veel later barstte het gejuich los, want iets over half 8 kwamen de E Streeters het podium opgelopen met als laatste de man, The Boss, Bruce Springsteen zelf. Na een ‘Hallo Nederland’ riep Springsteen het bekende ‘one two’ waarna ‘Badlands’ werd ingezet en na de eerste tonen had Springsteen mij alweer te pakken. ‘It ain’t no sin to be glad you’re alive’. En zo is het. Na ‘Badlands’ werd er vol gas door gegaan met ‘No Surrender’, altijd fijn en ‘My Love Will Not Let You Down’. Na dit rockende openingstrio was het tijd voor het eerste verzoekje van de avond. Een nummer dat niet vaak wordt gespeeld maar ik hiervoor al 2 keer had gehoord op Pinkpop in 2009 en tijdens het concert in Werchter 2013, namelijk ‘From Small Things (Big Things One Day Come)’. Halverwege het nummer was het tijd voor wat solo’s eerst van Roy Bittan en daarna was het de beurt aan Soozie Tyrell maar die rekende daar niet helemaal op. Want ze was aan het spelen op een akoestische gitaar, na dat Springsteen daarom moest lachen en Tyrell snel de gitaar voor haar viool had omgewisseld gooide ze er een mooie solo uit. Daarna volgde een uitgelaten versie van ‘Sherry Darling’ het eerste nummer van het album ‘The River’. Gevolgd door ‘Night’ en ‘Spirit In The Night’ waarbij Bruce een jongetje toe zong waarna hij riep ‘you are the man!’. Daarna een mooie versie van ‘My City Of Ruins’ naar mijn idee was dit zonder er iets over te zeggen een nummer opgedragen aan de gebeurtenissen in Orlando eerder deze week. Daarna was het tijd voor een grote verassing. Springsteen pakte een bordje uit het publiek met ‘Jersey Girl’. Volgens vertelde Springsteen lachend dat de aanvrager uit het oude Jersey (een eilandje tussen Frankrijk en Engeland) kwam ipv uit New Jersey. Springsteen had even overleg met de rest van de band, speelde wat op zijn gitaar waarna hij weer naar de microfoon toe liep en vertelde: ‘It may have never been played before outside the US’ het is 1 keer eerder in Europa gespeeld in 2009 in Wenen. Maar een kniesoor die daarop let toch. Ik vond het zelf een schitterende uitvoering van een van mijn favoriete covers van Springsteen. Het origineel is van Tom Waits maar Springsteen zelf voegt in zijn eigen versie een paar andere regels toe. Ik vond het geweldig en wat mij vooral verbaasde is dat de meeste mensen om mij heen weliswaar het nummer niet kenden maar wel uit volle borst het ‘shalala’ gedeelte mee zongen. Erg tof om dit nummer live te horen. Springsteen leidde ‘Hungry Heart’ in met de woorden ‘another summer song’. Daarmee was er ook een ‘River’ blokje aangebroken want na ‘Hungry Heart’ werden ook nog ‘Out In The Street’ en ‘You Can Look (But You Better Not Touch)’ gespeeld. ‘Death To My Hometown’ uit 2012 was het nieuwste nummer in de set, gevolgd door een magistrale versie van ‘The River’. Bij de eerste tonen van het nummer gingen rondom ons heen alle mobieltjes de lucht in om te filmen.

Het moment van de avond volgde voor mij na ‘The River’ eerder op de avond had Springsteen al een paar bordjes met verzoekjes uit het publiek gehaald nu pakte hij daar een opblaasbare saxofoon uit met de woorden ‘Racing’. Met de woorden: ‘We haven’t played this in a while’ zetten Springsteen en de band ‘Racing In The Street’ in. Voorafgaand aan het concert zaten we nog wat te praten over mijn gemiste concert in Nijmegen 2013 waar dit nummer ook was gespeeld en dat ik daar tot op heden nog best van baalde, dat ik dat concert, in verband met mijn stage periode in Suriname, had gemist. Maar nu werd dat ruimschoots goed gemaakt. Toen het outro begon biggelde er uit het niets een klein traantje over mijn wang. Geen idee waar die vandaan kwam maar dit was zo mooi, zo gaaf en zo intens. Nu ik dit typ en onder tussen naar het nummer luister krijg ik weer kippenvel. Het outro was zo mooi, en leek oneindig door te gaan. Zo mooi.

Maar ook naast ons gebeurde er mooie dingen bij dit nummer. Volgens mij waren het 2 Engelsen een man met een normaal postuur en zijn kameraad. In de categorie net zo groot als breed. Compleet met tattoos en een Metallica shirt aan. Maar toen dit nummer begon keken ze elkaar aan en kregen beiden tranen in de ogen. Zo gaaf om te zien.

Hoogtepunt van de avond!

Na ‘Racing In The Street’ kon het concert voor mij al niet meer kapot. En het werd gedurende de avond nog beter en beter. Want na ‘Racing’ werd ‘The Promised Land’ gespeeld een nummer dat ik altijd kan horen.

The dogs on Main Street howl
‘Cause they understand
If I could take one moment into my hands
Mister, I ain’t a boy, no I’m a man
And I believe in a promised land

Daarna was het tijd voor fijne meezingers met ‘Working On The Highway’, ‘Darlington County’ en ‘Waitin’ On A Sunny Day’ waarbij de laatste Springsteen een meisje uit het publiek haalde om mee te zingen. Op de verschillende fora wordt dit nummer vaak vervloekt maar zo live op een veld werkt dit nummer erg goed. Na ‘Sunny Day’ speelde Springsteen zijn enige nummer 1 hit in Nederland namelijk het mooie ‘I’m On Fire’ dat net als tijdens de beide Pinkpop shows in 2009 en 2012 weer perfect samen viel met een mooie ondergaande zon. Daarna een zeer stevige versie van ‘Because The Night’ inclusief geweldige solo van Nils Lofgren die op het eind aan het rondtollen was op het podium. Het trio ‘The Rising’ een briljante full band ‘Thunder Road’ en het schitterende, met misschien ook wel Orlando in het achterhoofd, ‘Land Of Hope And Dreams’. Kwam er een eind aan de hoofd set van de avond.

Een aantal (10) filmpjes van het concert in een mooie playlist:

De toegiften werden begonnen niet met het geplande ‘Born In The USA’ maar wederom met een verzoekje dit keer het majestueuze ‘Jungleland’. Dit concert was al briljant maar met de toevoeging van dit nummer werd het nog een klap beter zelfs episch. Ik had het nummer 1 keer eerder gehoord in 2009 in Frankfurt met Clarence Clemons nu was het de beurt aan neefje Jake Clemons om de solo te verzorgen en dat deed hij schitterend. Daarna gingen de veld lampen aan op het toch al wat donker geworden, Malieveld voor ‘Born To Run’. Dat uit volle borst werd meegezongen, compleet met de handjes in de lucht en alles. Tijdens het outro van dit nummer begon Springsteen te gillen door de microfoon en riep tegen de band ‘watch me boys!’. Waarna hij begon met een erg uitgelaten versie van ‘Seven Nights To Rock’. Na dit nummer zag hij een bordje dat omhoog werd gehouden. Maar de cameraman zag het niet direct en liet een paar bordjes zien waarop Bruce steeds antwoorde (ala Max Verstappen): ‘No’. Maar met de hulp van Nils Lofgren vond de cameraman het bordje. Toen het bordje met daarop ‘Detroit Medley’ in beeld kwam riep Springsteen: ‘yeah’ en na de ‘one, two’ zette de band het nummer in. Daarna barstte het feest om ons heen pas echt los met ‘Dancing In The Dark’, ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ (met nog steeds die schitterende ode aan Clemons en Danny Federici) en een erg lange versie van ‘Shout’ tijdens het nummer stelde Springsteen de band ook nog even voor: ‘Can I get a witness’, ‘Nederland!!!!!!’, ‘Nederland!!!!’, ‘Nederland!!!!’, ‘You’ve just seen the heartstoppin’, pants droppin’, earth shocking, hard rocking, booty shaking, earthquaking, love making, viagra taking, history making, legendary E Street Band!!!! Waarna ‘Shout’ weer in werd gezet. Daarna werden we bedankt voor de komst en was het tijd voor de buigingen en de zwaaimomentjes en een voor een werden de band leden bedankt door Springsteen. Even gingen de lichten uit maar al snel kwam Springsteen zelf terug met een akoestische gitaar en mondharmonica. Het werd doodstil rondom ons heen en volgens mij ook op de rest van het veld. Wat volgde was een schitterende versie van ‘This Hard Land’. Na afloop bedankte Springsteen ons weer en zei hij ‘The E Street Band loves you’ en nog belangrijker ‘we’ll be seeing ya’. Waarna Springsteen net voor de klok van elf uur van het podium liep.

Wat een concert, tijdens het opmaken van de muntjes spraken we nog 2 jonge jongens voor wie dit hun 2de concert was en het enige wat hun konden zeggen was ‘dit is niet normaal, dit is niet normaal’. Daar sloot ik mij helemaal bij aan. Je bent 66 jaar en dan speel je gewoon 3,5 uur aan een stuk door. Na nog wat gedronken te hebben liepen we weer terug richting de bus. Die om half 1 vertrok terug naar de Achterhoek waar we via Doetinchem, Varsseveld, Aalten, Winterswijk, Lichtenvoorde om 3 uur in de nacht weer in Groenlo aan kwamen.

Een EPISCH concert misschien wel de beste die ik van de man gezien heb. Dit concert staat in iedergeval in de top 3. Nu een paar dagen na het concert kan ik nog niet goed onder woorden brengen hoe ik het concert nu vond. Soms dwalen mij gedachten nog wel eens af naar die mooie dinsdagavond 14 juni. En krijg ik weer een glimlach op mijn gezicht. Het is mij de afgelopen dagen ook een aantal keer gezegd als ik even dromend voor mij uit keek. ‘Ben je weer in Den Haag, Thijs?’
Komende zondag 19 juni staat concert nummer 2 van Springsteen op het programma, maar of dat concert dit concert kan overtreffen weet ik niet.

‘Stay hard, stay hungry, stay alive!’

Nog een paar leuke weetjes opgezocht door de kenners na afloop van het concert. Is het sinds 1984 pas de vierde keer dat zowel ‘Racing In The Street’ als ‘Jungleland’ tijdens het zelfde concert worden gespeeld. De voorgaande keren waren London 2007 en 2009 en in 2012 tijdens een concert in Foxborough dichtbij Boston. Ook de nummers ‘Seven Nights To Rock’ en ‘Detroit Medley’ zijn pas 3 keer tijdens hetzelfde concert gespeeld in London, 2003 en Munchen 2009 en nu dus ook in Den Haag.

In augustus verschijnt de download van dit concert op Springsteen’s website. Hier alvast vooruit te bestellen in verschillende formaten.

Gezien:
Bruce Springsteen & The E Street Band
Voorprogramma: Stereophonics
The River Tour 2016
14-06-2016. Malieveld, Den Haag, NL

Band:
Bruce Springsteen – lead vocals, guitar, harmonica
Roy Bittan – piano, keyboards
Nils Lofgren – guitar, backing vocals
Steven Van Zandt – guitar, mandolin, backing vocals
Garry Tallent – bass
Max Weinberg – drums
Soozie Tyrell – violin, backing vocals, acoustic guitar
Charles Giordano – organ, accordion
Jake Clemons – saxophone

Setlist:
Badlands / No Surrender / My Love Will Not Let You Down / From Small Things (Big Things One Day Come) / Sherry Darling / Night / Spirit in the Night / My City of Ruins / Jersey Girl / Hungry Heart / Out in the Street / You Can Look (But You Better Not Touch) / Death to My Hometown / The River / Racing in the Street / The Promised Land / Working on the Highway / Darlington County / Waitin’ on a Sunny Day / I’m on Fire / Because the Night / The Rising / Thunder Road / Land of Hope and Dreams // Jungleland / Born to Run / Seven Nights to Rock / Detroit Medley / Dancing in the Dark / Tenth Avenue Freeze-out / Shout / This Hard Land (solo akoestisch)

Stereophonics
Band:
Kelly Jones
Richard Jones
Adam Zindani
Jamie Morrisson

Setlist:
Maybe Tomorrow/C’est La Vie/Have a Nice Day/Mr and Mrs Smith/Indian Summer/Dakota