Concert: Oude adelaars in het Gelredome

Half december werd bekend dat de Eagles naar Nederland zouden komen voor een concert in het Gelredome. Diezelfde dag kreeg ik een smsje van Frank of ik hier meer van wist en of ik zin had om daar heen te gaan. Aangezien de Eagles op mijn ‘To do’ lijstje stonden had ik hier wel interesse in.
Dus toen de voorverkoop op 11 december 2008 begon op het internet meteen kaarten besteld een paar dagen later kwamen ze via de Deutsche Post bij mij in de brievenbus. Het concert zou zijn op 18 juli 2009. Dus dat was een half jaar wachten, en zoals altijd ging dat half jaar weer heel snel voorbij met schitterende concerten van Ilse DeLange, Bob Dylan, Jackson Browne en 2x Bruce Springsteen met zijn E Street Band. Maar dat terzijde.

We hadden afgesproken om tegen 17.00 uur te vertrekken richting Arnhem. Dat was een mooie tijd zo kon ik s’morgens nog werken en qua weer was het ook niet echt bevordelijk voor de gezondheid om er al vroeg te gaan staan. Omdat het die dag toch wel veel regende. Dus tegen 17.00 uur was ik bij Frank, auto ingestapt en richting Arnhem.
Omdat het rond etenstijd was en we allebei wel honger hadden gingen we in Doetinchem al weer van de autobaan af om even bij de grote gele M te gaan eten. Wat een drukte daar. We waren snel aan de beurt, na het eten de auto weer in en toen op naar de hoofdstad van de provincie. Rond 18.30 uur reden we de parkeerplaats op van de Rijnhal om de auto daar neer te zetten. Dat kostte weer 10 euro wat een geld om je auto te parkeren. Daarna op weg naar het Gelredome maar eerst even bij de t shirtjes kraam kijken. Mooi shirt gekocht van de Eagles en het tourboek. Frank was ondertussen munten aan het halen voor het drinken. We konden bij de security meteen doorlopen want de diehard fans waren al naar binnen. Kaarten gescand en toen een mooie plek zoeken.

Dat werd aan de rechter kant schuin voor het podium net achter de pit. Met voldoende bewegingsruimte dus helemaal ideaal. Even wat gedronken en ondertussen nog 2 collega’s van HFI gesproken die daar waren om net als wij de Eagles te aanschouwen. Om 19.30 uur zou Paul Carrack het voorprogramma verzorgen. Ik had nog nooit van de man gehoord maar toen hij tegen 20.00 uur begon te spelen herkende ik wel een aantal van de nummers die hij zong. Zo speelde hij o.a. How Long (niet dezelfde als van de Eagles), Battlefield, Who Am I, Tempted By The Fruit Of Another, Don’t Shed A Tear, Love Is Thicker Than Water en What’s Goin’ On.

Tegen 20.45 uur was Paul Carrack en zijn band klaar met hun set. Ik moet zeggen ze speelden erg goed, ik herkende een heleboel nummers van de man. Staat inmiddels ook op mijn to do lijstje. De roadies kwamen het podium op om alle instrumenten van Paul Carrack en zijn band op te ruimen zodat de Eagles hun podium ten volle konden benutten.
Tegen 21.00 uur gingen de zaallichten weer uit en kwamen de Eagles het podium op. Het eerste nummer was gelijk al een van mijn favoriete Eagles nummers namelijk How Long van hun meest recente album. Na dit nummer mocht Bassist Timothy B. Schmit een nummer zingen ook van het album Long Road Out Of Eden. I Don’t Wanna Hear Any More wat kan die man hoog zingen. Dit nummer is geschreven door Paul Carrack en hij heeft dit nummer aan de Eagles gegeven en zo is de cirkel dus weer rond. Daarna weer een favoriet van mij namelijk Guilty Of The Crime dit nummer werd gezongen door Joe Walsh. Die je kunt kennen van het nummer Rocky Mountain Way. Na dit nummer gingen de Eagles terug in de geschiedenis met Take It To The Limit gevolgd door een mooie trompet solo de dubbele gitaar werd omgedaan door Stuart Smith en zo begon het mooie Hotel California. Gezongen door Don Henley die tegelijkertijd drumde erg knap!! Daarna werd Peaceful Easy Feeling gespeeld gevolgd door I Can’t Tell You Why en Witchy Woman.

Na deze nummers werd een favoriet van mijn gespeeld namelijk Lyin’ Eyes gezongen door Glenn Frey die je kunt kennen van het nummer The Heat Is On. Daarna ging het volume omhoog in het Gelredome voor One Of These Nights en dat was het zeker. Op dit nummer drumde en zong Don Henley weer. Erg mooi om te zien! Daarna was het tijd voor Joe Walsh om weer een nummer te zingen dit keer Walk Away wat een clown is dat op het podium erg mooi om te zien. Daarna kwam Don Henley vanachter de drums tevoorschijn om zijn wereldhit The Boys Of Summer te zingen.

Tijdens het concert werden er op het scherm achter de band filmpjes vertoond, zo ook dit nummer met het hele plaatje een verlaten strand etc. Daarna mocht Joe Walsh weer zingen want het nummer In The City werd gespeeld dit nummer begon op de schermen met een wereldbol waarna ingezoomd werd op New York waar dit nummer over gaat. Aan het eind van het nummer werd er vanuit het Gelredome uitgezoomd naar de hele wereldbol. Na het nummer over het leven in New York werd weer een favoriet van mij gespeeld namelijk The Long Run.

Toen was het weer de beurt aan Joe Walsh met Life’s Been Good liet hij nog maar eens zien hoe goed gitaar hij kan spelen. Erg grappig nummer volgens mij ook erg biografisch geschreven. Daarna was het tijd voor Dirty Laundry een nummer van Don Henley die hij dan ook zong. Op de schermen werden allemaal tv programma’s vertoond van het nieuws, showbizz programma’s en zelfs stukjes uit Jerry Springer.
Het nummer gaat dus over de spreekwoordelijke vuile was buitenhangen over iets of over iemand. Na dit nummer was het tijd voor echte Rock ’n Roll met het nummer Funk 49. Waarop Joe Walsh en Steuart Smith weer helemaal los gingen op hun gitaar. Met Heartache Tonight en Life In The Fast Lane kwam er een eind aan de main set. Vooral het eerste nummer was erg mooi. Het publiek werd bedankt en de band liep van het podium af voor een korte pauze.

Het was tijd voor de toegiften die geopend werden met Take It Easy een nummer dat de Eagles gecoverd hebben van Jackson Browne. Met het kippenvel bezorgende Desperado was het concert al voorbij. Het publiek werd uitvoerig bedankt. Daarna gingen de lichten aan en was het tijd om naar huis te gaan. Maar dat duurde toch wat langer dan gedacht, op de een of andere manier kon het verkeer niet van het terrein van de Rijnhal af. Totdat oom agent even mee kwam helpen. Onderweg nog even langs de Mcdonalds in Duiven maar daar was het zo druk dat we maar door zijn gereden. We besloten om maar even bij de Gulf te stoppen voor een versnapering en wat te drinken. Tegen 01.00 uur reden we Groenlo weer binnen.

Ik vond het een mooi concert het was misschien wel wat aan de korte kant, met 21 nummers. Maar toch. De beleving van het publiek was wel een stuk minder dan dat bij een concert van Springsteen. Ook was er niet heel veel interactie met het publiek vanuit de Eagles. Wat wel jammer was. Joe Walsh spoort niet helemaal, hij zocht meer contact met het publiek dan de rest van de Eagles.
Ondanks de paar negatieve puntjes heb ik er van genoten, veel bekende hits gehoord van de Eagles maar ook van de solo carrières van de mannen. Het samen zingen van de mannen was erg mooi.
Paul Carrack was minstens zo goed met zijn voorprogramma daar wil ik nog wel eens een keer een heel concert van zien.

Setlist:
How Long/I Don’t Want To Hear Anymore/Guilty Of The Crime/Take It To The Limit/Hotel California/Peaceful Easy Feeling/I Can’t Tell You Why/Witchy Woman/Lyin’ Eyes/One Of These Nights/Walk Away/The Boys Of Summer/In The City/The Long Run/Life’s Been Good/Dirty Laundry/Funk #49/Heartache Tonight /Life In The Fast Lane/Take It Easy/Desperado

Band:
Glenn Frey: guitars, keyboards, vocals
Don Henley: drums, percussion, guitars, vocals
Joe Walsh: guitars, keyboards, vocals
Timothy B. Schmit: bass, vocals

Scott Crago: drums, percussion
Steuart Smith: guitar, vocals
Michael Thompson: keyboards, vocals
Will Hollis: keyboards, vocals
Richard Davis: keyboards, vocals
Al Garth: alto sax, tenor sax, violin
Bill Armstrong: trumpet
Chris Mostert: tenor sax
Greg Smith: barritone sax